بررسی و مقایسه میزان فلزات سنگین (Pb، Hg، Cd، Fe) در اندام های عضله، آبشش و کبد ماهی بیاه (Liza abu) در رودخانه های دز و بهمنشیر استان خوزستان

فلزات سنگین از آلاینده هایی هستند که در اکوسیستم های آبی مشکلات بسیاری را برای آبزیان و در نهایت برای انسان ایجاد می کنند. این تحقیق در سال 1388به منظور تعیین و مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین جیوه، کادمیوم، سرب و آهن در اندام های های عضله، کبد و آبشش ماهی بیاه (Liza abu) در رودخانه های دز و بهمنشیر استان خوزستان انجام شد. 36 نمونه ماهی از هر رودخانه در فصل زمستان تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه ها به روش خشک و سنجش غلظت فلزات سنگین به روش جذب اتمی با دستگاه مدل Perkin Elmer 4100 انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS17 و به کمک آزمون t انجام شد و وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار در سطح اطمینان 95 مشخص شد. بالاترین میزان تجمع جیوه، کادمیوم و سرب به ترتیب 68/5±66/29، 52/37±66/518، 51/123±66/1057 میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک بود. پایین ترین میزان تجمع جیوه، کادمیوم و سرب به ترتیب 73/1±23، 81/31±66/348، 65/33±33/907 میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک بود. همچنین بالاترین و پایین ترین میزان آهن به ترتیب 14/0±06/14 و 34/0±81/11 میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک بود. میزان جیوه، کادمیوم و سرب در اندام های ماهی بیاه رودخانه بهمنشیر بالاتر بود، اما میزان آهن در اندام های ماهی بیاه رودخانه دز بالاتر بود. مقادیر به دست آمده کادمیوم و جیوه در این تحقیق در مقایسه با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی (WHO)، آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) پایين تر بود، اما میزان سرب بالاتر از استانداردها بود.