بررسی وضعیت ارزیابی عملکرد اعضاء هیات علمی دانشگاه جامع امام حسین(ع) به منظور ارائه وضعیت مطلوب

ارزیابی در هر سازمانی جزء ارکان اصلی حفظ و بقای سازمان محسوب می¬شود. دانشگاه ها نیز نه فقط از این قاعده مستثنی نیستند بلکه به لحاظ رسالت تربیت نیروی انسانی؛ بیش از هر سازمان دیگری نیازمند ارزیابی از عملکرد اعضاء هیأت علمی خود هستند. ارزيابي عملكرد اعضاي هيأت علمي از اهميت ويژه¬اي برخوردار است و دامنه¬ی اين اهميت تا آنجا پيش مي رود كه خود به عنوان زيرنظامي از نظام كلان ارزيابي، اعتبارسنجي و تضمين كيفيت در آموزش عالي محسوب مي¬شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی روش ارزیابی عملکرد اعضای هیأت علمی دانشگاه جامع امام حسین(ع) به منظور ارائه وضعیت مطلوب انجام شده است و از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر نحوه¬ی گردآوری داده¬ها، توصیفی- پیمایشی محسوب می¬شود. جامعه¬ی آماری این تحقیق اعضای هیأت علمی شاغل دانشگاه جامع امام حسین (ع) در سال 92 هستند که تعداد آن ها 420 نفر می باشند. طبق فرمول کوکران 260 نفر به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شدند. نتایج بررسی روش موجود ارزیابی عملکرد اعضاء هیأت علمی دانشگاه جامع امام حسین(ع)( مصاحبه¬ها و بررسی اسناد و گزارشات) نشان می¬دهد که در مجموع ارزیابی عملکرد اعضاء هیأت علمی دانشگاه جامع امام حسین(ع)، وضعیت مناسبی ندارد. تعیین ابعاد ارزیابی عملکرد اعضاء هیأت علمی توسط تکنیک غربالگری و با استفاده از نظرات خبرگان انجام شد و برای تعیین شاخص¬ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه محقق ساخته با تعداد سیزده بُعد و یکصد و بیست شاخص تهیه و در اختیار نمونه¬های تحقیق قرار گرفت، داده¬ها جمع¬آوری و پس از ورود به رایانه به وسیله¬ی نرم افزار SPSS و با شاخص¬های میانگین، میانه، نما و انحراف معیار، توصیف شده و با استفاده از آزمون فریدمن ابعاد و شاخص¬ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون فریدمن نشان داد تفاوت میان ابعاد و شاخص¬ها، از دیدگاه¬های پاسخ¬دهندگان معنادار بوده و بالاترین میانگین رتبه در ابعاد مربوط به بعد توانایی¬های علمی اعضای هیأت علمی(86/9 )و پایین¬ترین رتبه نیز مربوط به بعد عضویت¬ها و مسؤلیت¬ها (53/3) بوده است، همچنین نظرات پاسخگویان درباره ی تفاوت میان شاخص¬ها نیز، معنادار بوده است و به این ترتیب رتبه¬بندی شاخص¬ها در میان هر بُعد انجام شد و شصت و هشت شاخصی که رتبه های با امتیاز بالای 70 درصد را به دست آورده بودند برای ارزیابی عملکرد اعضاء هیأت علمی انتخاب شدند. روش¬ها، ابعاد و شاخص¬های ارزیابی عملکرد ارائه شده در سایر تحقیقات مورد بررسی قرار گرفتند و بیشتر آن¬ها به دلیل این که با شرایط و فضای حاکم دانشگاه جامع امام حسین(ع) تناسب کافی را نداشتند، مورد قبول واقع نشدند و در نهایت روش، ابعاد و شاخص هایی متناسب با دانشگاه جامع امام حسین(ع) ارائه شد. واژگان کلیدی: شاخص، ارزیابی عملکرد، اعضای هیأت علمی، روش ارزیابی اعضای هیأت علمی، دانشگاه جامع امام حسین(ع).