بررسی و تحلیل عدالت فضایی در شهر سقز

امروزه موضوع عدالت اجتماعی و فضایی در مباحث شهری و به تبع آن عدالت توزیعی در پراکنش خدمات در فضای شهری اهمیت بسزایی یافته است، چرا که عدم توزیع عادلانه خدمات و امکانات به بحران¬های اجتماعی و مشکلات پیچیده فضایی خواهد انجامید. لذا توجه به اهمیت توزیع کاربری خدمات در نواحی شهری براساس نیاز به خدمات عامل مهمی در پایداری زندگی شهری است. در این پژوهش به بررسی و تحلیل وضعیت عدالت فضایی در شهر سقز پرداخته ایم و در پی آنیم که وضعیت و چگونگی توزیع خدمات در سطح محلات شهر سقز را از دیدگاه عدالت و عدالت اجتماعی بررسی کنیم. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده¬ها اسنادی و کتابخانه¬ای می¬باشد. جهت تعیین وضعیت عدالت فضایی در شهر سقز از 3 شاخص کلی با 12 زیر شاخص استفاده شده است که از ضریب آنتروپی، امتیاز استاندارد شده(Z score)، ضریب مکانی(L.Q) و نرم افزار GIS Arc-برای تجزیه و تحلیل شاخص¬ها و رتبه¬بندی محلات به لحاظ برخورداری از امکانات و خدمات استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که بین توزیع جمعیت و خدمات در سطح محلات 22 گانه شهر سقز ارتباط منطقی و هماهنگی وجود ندارد، به¬گونه¬ای که بعضی محلات دارای امکانات و خدمات قابل ملاحظه¬ای با تراکم جمعیت پایین هستند و سایر محلات حتی با کمبود امکانات و خدمات عمومی روبه¬رو می¬باشند، همچنین با افزایش فاصله از مرکز شهر میزان برخورداری محلات از خدمات نیز کاهش یافته است که این امر مستلزم مدیریت و برنامه¬ریزی اصولی برای کاهش و از میان بردن این نابرابری¬ها است. واژگان کلیدی: عدالت فضایی، افتراق فضایی، پراکنش جمعیت، توزیع خدمات، شهر سقز.