رابطه اقدامات استراتژيك مديريت منابع انساني بر روي نوآوري سازماني به در نظر گرفتن نقش يادگيري سازماني

در عصر حاضر، سازمان ها به صورت فزاینده با محیط های پویا و در حال تغییر مواجه اند و بنابراین، به منظور بقا و پویایی خود مجبورند که خود را با تغییرات محیطی سازگار سازند. در چنین شرایطی، سازمان هایی موفق و کارآمد محسوب می شوند که علاوه بر هماهنگی با تحولات جامعه ی امروزی، بتوانند مسیر تغییرات و دگرگونی ها را نیز در آینده پیش بینی کرده و قادر باشند که این تغییرات را در جهت ایجاد تحولات مطلوب برای ساختن آینده ای بهتر هدایت کنند ( اخوان و ابوعلی، 1389). در واقع امروزه سازمان ها برای زنده ماندن و گریز از مرگ و ایستایی و انطباق با محیط ناپایدار و متغیر بیرون به نوآوری نیاز دارند. شعار « نابودی در انتظار شماست مگر اینکه نوآور باشید» در پیش روی مدیران همه سازمان ها قرار دارد. مسائل امروز سازمان ها با راه حل های دیروز حل شدنی نیست و شرایط محیطی به حدی پیچیده، پویا و نامطئن گردیده که سازمانها دیگر نمی توانند بدون نوآوری، حیات بلند مدت خود را تضمین کنند( واعظی و همکاران، 1389). امروزه، نوآوری نقطه اتکا هر سازمانی بوده و به عنوان یک ابزار حیاتی برای خلق ارزش و پایداری مزیت رقابتی در سازمان هامحسوب می شود. به عبارت دیگر سازمانها برای نیل به مزیت رقابتی پایدار ناگزیر به استفاده از فرایند نوآوری هستند.