مناسب سازی خیابان با تاکید بر محوریت پیاده مداری ( نمونه موردی : خیابان شهید بلادیان شهر دوگنبدان )

شاید حرکت پیاده جزو معدود فعالیت های انسان باشد که علی رغم پیشرفت های فراوان فناوری و تولید ابزارهای گوناگون ارتباطاتی و حمل و نقل از بدو پیدایش بشر، شکل اولیه خود را بدون تغییر حفظ کرده است. شهرها از دیرباز براساس حرکت پیاده بنا شده اند. با رشد شهرنشینی، گسترش شهرها و پیدایش اتومبیل، جابجایی به صورت پیاده کاهش یافته است. شهرهای مدرن در چند دهه اخیر تلاش چشمگیری برای افزایش سهم پیاده روی در نظام حمل و نقل شهری بخصوص برای فواصل کوتاه بجای استفاده از اتومبیل نموده اند. آنچه مورد نیاز است تعادلی جدید در میان روش های حرکت در شهر است، تا هم محیط زیست طبیعی و هم فضای فرهنگی جامعه امکانات جدیدی یابند. از این رو، جامعه شهری امروز به مطالعاتی نیازمند است که گذر پیاده در شهر را تحلیل و موشکافی کند، موانعی را که در راه قرار دارد شناسایی کند، و شهرنشینان را به یافتن تعادلی نوین بین روش های مختلف حرکت در شهر تشویق نماید. وقتی که درباره اینکه چگونه یک شهر « سرزنده » به نظر می رسد صحبت می گردد، تعداد عابران پیاده در فضاهای عمومی شهر مورد نظر است. . بنابراین، می توان گفت که میزان پیاده روی شهروندان علاوه بر تمامی مزایای موجود، امروزه به عنوان یکی از مهمترین سنجه های کیفیت زندگی در یک شهر محسوب می گردد. از این رو فراهم نمودن شرایطی که عابر پیاده به راحتی بتواند در شهر حرکت نماید و از اتفاقات و پدیده های اطراف خویش لذت ببرد، هم در جهت ارضای نیازهای ذاتی انسانی و هم به منظور ارتقای کیفیت فضاهای عمومی شهری، ضروری می نماید. این امر بویژه اکنون که سیطره اتومبیل ها بر شهرها و زندگی ماشینی و در نتیجه دوری شهروندان از نیازهای طبیعیشان روز به روز افزایش می یابد، از اهمیت دو چندانی برخوردار گردیده است.