بررسی نگرش دانشجویان تربیت بدنی نسبت به شغل آینده خود و ارتباط آن با نیاز رشدی آنها

هدف اين تحقيق بررسي ارتباط بين نگرش دانشجويان تربيت بدني نسبت به محتوي شغل آينده خود و نياز رشدي آنها است. بدين منظور 360 دانشجو بصورت طبقه اي از دانشكده هاي تربيت بدني واقع در دو استان تهران و گيلان به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات در اين تحقيق از پرسشنامه نگرش نسبت به شغل و نياز به رشد هاكمن و ادهام استفاده شد. ميزان پايايي آن به روش آلفاي كرونباخ 77 صدم و 88 صدم محاسبه تجزيه تحليل p<0/ مستقل در سطح معناداري 05 t شد. داده ها با استفاده از ضريب هم بستگي پيرسن و آزمون شد. نتايج نشان داد كه ارتباط معني داري بين نياز به رشد دانشجويان تربيت بدني و نگرش آنها نسبت به شغل =0/ آينده در تمام ابعاد شغل، تنوع مهارت، هويت وظيفه، اهميت وظيفه، استقلال و پسخوراند وجود دارد( 748 اختلاف معني داري بين نگرش نسبت به شغل آينده و شدت نياز به رشد در دانشجويان مرد و زن مشاهده .(r ولي بين نگرش نسبت به شغل آينده و شدت نياز به رشد در دانشجويان مقاطع مختلف تحصيلي (p>0/ نشد( 05 اختلاف معني داري بين نگرش نسبت به شغل آينده در دانشجويان .(p<0/ اختلاف معني داري وجود داشت ( 05 ولي بين نياز به رشد دانشجويان متاهل و مجرد اختلاف معني داري وجود (p=0/ متاهل و مجرد مشاهده نشد ( 766 يافته هاي تحقيق نشان داد نگرش دانشجويان نسبت به ابعاد اصلي شغل در حد بالايي است كه .(p=0/ داشت ( 016 نشان از نگرش مثبت آنها نسبت به اين امر است و با شدت نياز به رشدآنها همخواني دارد. بنابراين اگر متناسب بانگرش و نياز به رشد دانشجويان فرصتهاي شغلي ايجاد شود سه حالت رواني؛ تجربه با اهميت بودن كار، تجربه مسئوليت در كار و اطلاع از نتايج فعاليت كاري را تجربه مي كنند كه پيامد؛ انگيزه دروني زياد، عملكرد كاري با كيفيت بالا، رضايت شغلي زياد، غيبت و ترك خدمت پايين را به همراه خواهد داشت.