بررسی تاثیر گسترش مسیرهای پیاده محور در فضای حرکتی شهر (مطالعه موردی: خیابان شیخ صفی الدین اردبیلی شهر اردبیل)

پیاده به عوان یکی از اجزای اصلی سامانه حمل و نقل شهری مطرح می باشد. در کشورهای در حال توسعه، از جمله ایران، به این موضوع توجه چندانی نشده است. از این رو باید همانند دیگر اجزای سامانه حمل و نقل شهری به پیاده و مشکلات آن توجه جدی شود و راه حلهای مناسبی برای ساماندهی فضای حرکت پیاده ها در شهر و محله،که از همه مهمتر تامین ایمنی لازم می باشد ارائه گردد. در چند دهه گذشته در اغلب شهرهای کشور، عوامل بسیاری سبب از بین رفتن هویت محله های شهری و نیز فراموشی جایگاه انسان و پیاده در شهر شده است. اغلب طرح های بالا دست شهری که بر روی طرح شبکه معابر و جانمایی کاربری زمین تمرکز دارد،شهر را صرفا به عنوان یک پلان می نگرد و به روابط اجتماعی و انسانها کمتر توجه دارد. در پژوهش حاضر با استفاده از نزم افزارهای Autocad و 3D Max و دیدگاه های گوناگون موجود در زمینه طراحی مسیرهای پیاده محور به ارائه مطالبی در خصوص ضرورت ایجاد مسیرهای پیاده و همچنین اثرات این مسیرها در فضای حرکتی شهر و طراحی محدوده مورد مطالعه به عنوان مسیر پیاده اقدام شده است.