اثرات فضایی پیاده راه سازی در شهر تهران (مطالعه موردی: پیاده راه 17 شهریور)

فضا حجم مکانی و زمانی مجموعه ای از تمام فعالیت هایی است که انسان در راه تسلط بر طبیعت و برای بقای خود، انجام می دهد. فضای شهری، فضای مادی با ابعاد اجتماعی و روانشناختی و شکل شهر است. نقش اصلی فضای شهری در فراهم آوردن امکاناتی برای تسهیل روابط انسان‌ها با یکدیگر تعریف می‌شود. پیاده راه ها نیز به عنوان یکی از فضاهای شهری چیزی بیش از مجموعه مغازه ها می باشد. این مکان ها زمینه های فرهنگی، تفریحی، فراغتی، گردشی، زندگی مدنی و تبادل دیدگاه ها، عقاید و نظرات جامعه را فراهم می آورند. از این رو در پژوهش حاضر، هدف مهم و اساسی، بررسی اثرات فضایی پیاده راه 17 شهریور است. تحقیق حاضر از حیث هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی – تحلیلی است. جهت جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز از بررسی های اسنادی، کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است. برای سنجش اثرات فضایی پیاده راه 17 شهریور در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و محیط زیستی، جامعه نمونه با توجه به جمعیت مناطق 12 و 13 شهرداری تهران که معادل 487734 نفر با استفاده از فرمول کوکران، 383 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل سوالات پرسشنامه از آزمون های کولموگروف - اسمیرینوف و تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که احداث پیاده راه در ابعاد اجتماعی و محیط زیستی مثبت بوده است ولی در ابعاد اقتصادی و نوسازی بافت های پیرامونی تاثیر مثبتی نداشته است. جهت شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید از روش تحلیلی SWOT استفاده شده است، که طبق نتایج ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک، راهبرد تدافعی برای اثرات فضایی پیاده راه 17 شهریور انتخاب شد.