مناسب سازی مبلمان شهری برای افراد کم توان جهت دسترسی به کاربریهای اداری (مطالعه موردی: کاربریهای اداری منطقه 2 شهر رشت)

محدودیت فضاهای حرکتی برای افراد کم توان، بی توجهی مدیریت شهری به نیازهای آنها، دسترسی ضعیف به خدمات عمومی در سطح معابر، نامناسب بودن بسیاری از کاربری های شهری و توسعه ناهماهنگ بعضی از خدمات مرتبط با افراد کم توان از مسایلی است که جامعه معلولین را از تساوی فرصت ها و دسترسی آزادانه به انواع خدمات شهری محروم می سازد. هدف تحقیق مناسب سازی مبلمان شهری برای افراد کم توان از جهت کیفیت و کمیت تجهیزات و مبلمان شهری موجود در منطقه دو شهر رشت و بررسی مشكلات كلی مبلمان شهری در این راستا است. جامعه آماری از نظر مکانی، منطقه دو شهر رشت با وسعتی برابر 675 هکتار، و با جمعیت 123،599 نفر، حدود 20 درصد از جمعیت شهر رشت را در بر می گیرد. در تحقیق پیش رو با توجه به آمار جامعه هدف یعنی افراد کم توان (معلولین و جانبازان)، برای محاسبه حجم نمونه از جدول مورگان استفاده و این میزان 384 نفر برآورد گردیده است. روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی و شیوه اجرای آن پیمایشی است. ابزار تحقیق نیز پرسشنامه محقق ساخته و روش نمونه گیری، به صورت تصادفی ساده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که هر چقدر دسترسی افراد کم توان به خدمات عمومی بهتر صورت گیرد و تسهیلات بیشتری در این جهت فراهم آید، به همان نسبت مشارکت و حضور افراد کم توان در انواع فعالیت های اجتماعی افزایش می یابد. به عبارت دیگر یکی از موانع اصلی عدم حضور افراد کم توان در مناسبات اجتماعی شهر عدم برابری فرصت های اجتماعی برای آنها است. در عین حال هر چقدر فضاهای عمومی و خدماتی، بر اساس استانداردها و ضوابط، مناسب سازی گردد؛ به همان نسبت دسترسی به امکانات عمومی برای افراد کم توان نیز افزایش می یابد. یعنی عدم مناسب سازی فضاهای عمومی جهت افراد کم توان رابطه مستقیمی با میزان بهره برداری آنها از خدمات اجتماعی و اقتصادی شهر دارد. بنابراین پرداختن و برنامه ریزی به این امور می تواند مدیریت شهری را به تامین نیازهای اساسی معلولین و افراد کم توان رهنمون سازد.