ساخت غشاهای تخت بر پایه‌ی پلی‌اترسولفون با ابعاد حفرات کنترل شده به منظور فیلتراسیون به روش انتها بسته (Dead-end)

وارونگی یا جدایش فازی یکی از فرآیندهای ساخت غشاء است. این روش از 4 طریق جذب بخار آب از محیط، غوطه‌وری در حمام انعقاد، جدایش القایی با دما و تبخیر حلال صورت می‌گیرد. وارونگی فازی بیشتر به منظور ساخت غشاهای اسمز معکوس، اولترافیلتراسیون و میکروفیلتراسیون کاربرد دارد. بیشتر غشاهایی که با این روش به دست می‌آیند، دارای ساختاری نامتقارن با لایه‌ای متراکم سطحی بر روی یک لایه‌ی نگهدارنده با تخلخل بالا دارند. در این کار تحقیقاتی، به منظور بازدهی جدایش بیشتر و با شار بالا در فشارهای اعمالی کم، تلاش شده است که با استفاده از وارونگی فازی با کاهش لایه‌ی متراکم سطحی و یا از بین بردن آن به غشاهایی با ساختار متقارن رسید. برای دست‌یابی به این مهم، از تلفیقی از روش‌های جذب بخار آب از محیط مرطوب و غوطه‌وری در حمام انعقاد استفاده شد. ساختار غشاهای مورد نظر با افزودن پلی‌اتیلن گلیکول(PEG) با جرم مولکولی‌های 200 و 400 گرم بر مول مورد بررسی قرارگرفت و تغییر مورفولوژی آن‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی ارزیابی شد. در نمونه‌های متقارن شده، اندازه‌ی حفرات با استفاده از نرم‌افزار Image j تعیین گردید. آزمون‌های تعیین درصد تخلخل و تراوایی که بر روی نمونه‌های غشایی صورت گرفت، برای بیشتر نمونه‌ها پیوستگی حفره‌ها و تراوایی و درصد تخلخل بالا را ثابت کردند. به منظور ارزیابی بهترین نمونه‌ی غشایی از آزمون بازداری باکتری استفاده شد. این آزمون ثابت کرد که بهترین نمونه‌ی غشایی دارای بازداری 100 % است.