تحلیل محتوا و نشانه شناسی تصویر زن در سینمای ابراهیم حاتمی کیا

پژوهش حاضر با هدف تحلیل محتوای و نشانه شناسی تصویر زن در سینمای ابراهیم حاتمی کیا انجام شده است. جامعه پژوهش حاضر ، 4 فیلم ( دیده بان، بوی پیراهن یوسف، روبان قرمز و دعوت) از 16 فیلمی که این فیلم ساز از 1365 تاکنون ساخته ، در چهار دوره جنگ، سازندگی ، اصلاحات و اصولگرایی انتخاب و بررسی گردیدند. با دو روش نشانه شناسی( همنشینی و جانشینی) و تحلیل محتوای که برای تحلیل محتوای این فیلم ها ( مدت زمان حضور، سن، طبقه اجتماعی ، نوع و موقعیت شغلی، پوشش ظاهری و موضوع دیالوگ ها) به عنوان متغیر در نظر گرفته شد و در قالب یک سوال اصلی و سه سوال فرعی مطرح گردید . نتايج با استفاده از روش نشانه شناسی و تحلیل محتوا به صورت کیفی و کمی تحليل شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که زنان در فیلم‌های اولیه حاتمی‌کیا به واسطه ارتباط با فضای جنگ، آثاری مردانه بودند. جایگاهی ندارند. مردها در محور رخدادها قرار داشتند و زن ها بدون حضور مردها تعریف نمی شدند.سوژه‌ها و موضوعاتی که اصلا زن در آنها جایگاهی نداشت. دوره اول فيلمسازي حاتمي کيا اصلاً به حضور زنان نياز نداشته، اما از دوره های بعدی و با ورود حاتمي کيا به فضاي شهر و تمرکز او روي مسائل اجتماعي، پاي زنان طبيعتاً به سينماي حاتمي کيا باز مي شود. اما همه اين زن ها همواره يک نفر بوده و هستند و تنها با گذشت زمان ابراهیم حاتمی کیا،نقش زنان را پر رنگ تر می کند .