اثر یکپارچه سازی دانش آموز کم شنوا در مدارس عادی بر سازگاری اجتماعی آنان درمدتارس شهرستان شهرکرد

چکیده پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ سازگاری اجتماعی در دانش آموزان مدارس تلفیقی و استثنایی از نظر معلمان و والدین این دانش آموزان در شهرستان شهرکرد صورت گرفته است .روش پژوهش از نوع علی– مقایسه ای می باشد .در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده گردید بدین منظور از تعداد 150 نفر دانش آموز ناشنوا در استان چهارمحال و بختیاری 49 نفر در شهرستان شهرکرد یکپارچه سازی گردیدند که از بین آنان 18 نفر به روش همترازی جور شده ،که شامل 18 نفر از مدرسه استثنایی و 18نفر از مدارس تلفیقی شهرستان شهرکرد به عنوان نمونه انتخاب گردیدند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی معلم و والدین استفاده گردید که معلمان و والدین دانش آموزان آن ها را تکمیل کردند. نتایج استخراج شده به وسیله ی بررسی میانگین ها و آزمون تی(T–TEST) در سطح معنی داری001/0 p< مورد تحلیل قرار گرفت .نتایج تحلیل داده های پژوهش نشان داد که:1-از نظر معلمان بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان یکپارچه سازی شده و غیر یکپارچه تفاوت معناداری وجود ندارد. 2-از نظر والدین بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان یکپارچه سازی شده و غیر یکپارچه تفاوت معناداری وجود دارد و والدین، کلاس های یکپارچه را موثر توصیف کردند.