امروزه و در اکثر کشورها، افزایش تعداد دانشگاه ها و جمعیت دانشجویی، دولتها را از تأمین بودجه و امکانات لازم براي دانشگاه ها ناتوان ساخته است؛ لذا دانشگاه ها براي انجام برنامه ها و تحقق اهداف خود تلاش می کنند روش هاي مختلفی براي تأمین هزینه هاي خود به کار گیرند، بدون آنکه از مسیر اصلی خود که تولید علم و دانش است، منحرف شوند. در این راستا، خصوصی سازي به عنوان یک سیاست گسترش آموزش عالی و نیز تحقق استقلال مالی دانشگاه ها به حساب می آید که می تواند داراي آثار و نتایج مثبت و همچنین عواقب منفی باشد. هدف این مطالعه، شناسایی مهم ترین آثار خصوصی سازي دانشگا ههاي دولتی در ایران است. بدین منظور پس از بررسی مباحث نظري، کوشش می شود تا به دو سؤال اساسی پاسخ داده شود: مهمترین تبعات خصوصی سازي آموزش عالی در ایران چه می تواند باشد و چه راهکارهایی را می توان جهت حذف و یا کاهش آثار منفی آن به کار برد . یافته هاي تحقیق نشان می دهد که آثاري چون افزایش فشار اقتصادي به طبقات پایین تر جامعه و طبقاتی شدن آموزش به نفع طبقات بالاي جامعه، افزایش استقلال دانشگاه ها و ایجاد انعطاف بیشتر در مدیریت دانشگاه ها و ارتقاي وضعیت علمی در نظام آموزش عالی بنا بر نظرات کارشناسان داراي اهمیت بیشتري است.
کلید واژگان :خصوصی سازی ، آموزش عالی، اصل 44 قانون اساسی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک