به اعتقاد اکثر متفکران، فساد یک بیماری انکار‌ناپذیر در همه حکومت‌هاست که در دولت‌های اکثر کشورهای جهان سوم دیگر یک پدیده بیرونی تلقی نشده و پدیده‌ای درونی است که از خود تغذیه می کند.این مقاله به منظور شناسایی و سنخ شناسی فساد در مراکز و موسسه‌های آموزش عالی کشور سامان یافته و در پی پاسخ به این پرسش است که دانشجویان واساتید و کارکنان دانشگاه‌ها چه دیدگاهی از فساد در مراکز آموزش عالی ایران دارند. این مقاله ،تحقیقی کمی – کیفی است که از جنبه ی هدف کاربردی و تا حدی توسعه‌ای بوده و از لحاظ ماهیت نوعی مطالعه‌ی توصیفی و پیمایشی محسوب می‌شود و به منظور شناسایی و کشف انواع مختلف فساد در دانشگاه‌های کشور در ابعاد مختلف آموزشی و پژوهشی، اداری، غیر‌اخلاقی و غیر هنجاری و اقتصادی و مالی، به روش مطالعه اکتشافی متکی بر ابزار مصاحبه با گروه‌های کانونی و پرسشنامه حاصل گردیده است.یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که: از منظر پاسخ دهندگان به ترتیب فساد آموزشی و پژوهشی، اداری، اخلاقی و غیر هنجاری و مالی در اولویت قرار داشته و گونه‌هایی از فساد همچون پارتی‌بازی و سوء استفاده‌های مختلف در چاپ و داوری مقالات علمی،پارتی بازی در دادن امکانات، بورس کردن در داخل و خارج بر اساس معیارهای غیر علمی، بده بستان‌های سیاسی و حزبی در انتخاب مدیران و اساتید ،سوءاستفاده از موقعیت شغلی و سیاسی برای دریافت مدرک تحصیلی،تبعیض و سوءاستفاده های مالی ازمهمترین انواع رایج فساد در نظام آموزش عالی کشور می باشد.
کلید واژگان :فساد، آموزش عالی، سلامت نظام دانشگاهی
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک