سلولهاي جنسي در ماهيان نر كوچك و ميكروسكوپي است، در حاليكه تخمكهاي رسيده ماهيان ماده را مي توان با چشم غير مسلح مشاهده كرد. با توجه به اينكه ماهيان خاوياري در سنين نسبتاً بالايی به بلوغ جنسي مي رسند، بنابراين يكي از راههاي مهم و قابل اطمينان جهت تشخيص و جداسازي نر و ماده از همديگردر سنين پايين، تكه برداري از بافت گناد و عمليات بافت شناسي روي گناد فيكس شده مي باشد. بدين منظور جهت تشخيص و تعيين مراحل رسيدگي جنسي، گناد 81 عدد از تاسماهيان ایرانی پرورشي 4 ساله پرورش یافته در وانهای فایبرگلاس از طریق تكه برداري مورد مطالعه قرار گرفتند.
نمونه هاي فيكس شده بعد از عمليات بافت شناسي براساس روشهاي مرسوم، به كمك ميكروسكوپ نوري مورد مطالعه قرار گرفتند. در اين بررسي بر اساس یافته های بافت شناسی، 30 عدد از تاسماهی ایرانی نر (37 % ) و 51 عدد از آنها ماده (63 %) بودند.
اين ماهيان از لحاظ مراحل رسیدگی جنسی، 16 درصد در مرحله I، 23.5درصد در I-II، 59.3 درصد در مرحله II و 1.2 درصد در مرحله III رسیدگی جنسی بودند. در این بررسی با توجه به سن و شرايط پرورش يكسان، ماهیان ماده از لحاظ تعداد نسبت به ماهیان نر بيشتر بودند و از نظر رسيدگي جنسي در مرحله پايین تری قرار داشتند.
کلید واژگان :
تاسماهي ایرانی پرورشي (Acipenser persicus)، تكه برداري، مراحل رسيدگي جنسي
