طری دهه های چهل و پنجاه روشهای مشارکت سنتی در عمل توان حل مسایل شهری را در مواجه با مشکلات آنها از دست دادند. از سوی دگیر اعتماد عمومی نسبت به کارآیی این طرح نیز از بین رفت. یافته های مقاله حاکی از آن است که بهترین روش مشارکتی آن است که طرح ها با اهداف و ارزشها و قابلیت های جوامع هماهنگ باشد.
کلید واژگان :
برنامه ریزی مشارکتی، مشارکت شهروندان، برنامه ریزی دموکراتیک، برنامه ریزی به مردم ، شهر رشت
