زندگینامه پروفسور مجید سمیعی

پروفسور مجید سمیعی در یک خانواده معروف گیلانی به سال 1316 شمسی در تهران متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر به پایان رسانید و سپس عازم آلمان گردید.

رشته های بیولوژیکی و پزشکی را در دانشگاه ماینتس به پایان رسانید و سپس دوره ی تخصص جراحی مغز و اعصاب را زیر نظر پروفسور کورت شورمن شروع کرد و در سال 1349 در 33 سالگی به اخذ درجه تخصص در این رشته نایل آمد.

وی کار علمی را با سمت استادیاری و معاونت بیمارستان جراحی مغز و اعصاب آغاز کرد. پس از چندی سرپرستی بخش جراحی مغز و اعصاب اطفال را به عهده گرفت. در سال 1351 به اخذ درجه ی پروفسوری جراحی مغز و اعصاب از دانشگاه ماینتس نایل گردید.

ضمن کارهای پزشکی و تدریس، لحظه ای از تحقیق و تتبع غافل نبود و در زمینه ی تورم مغز و ترمیم و بازسازی جراحی اعصاب محیطی مطالعات ارزنده ای انجام داد.

در سال 1350 اولین دوره از دوران آموزشی جراحی میکروسکوپی را آغاز کرد و در سال 1356 نخستین آزمایشگاه تمرین جراحی میکروسکوپی آلمان را با کمک بنیاد فولکس واگن تأسیس نمود.

تجربیات پیوند اعصاب محیطی و بازسازی اعصاب مغز توجه پروفسور سمیعی را به مشکلات جراحی در قاعده ی جمجمه جلب کرد و در این زمینه اولین گامهای پیشرفت را برداشت که مورد توجه جهان پزشکی قرار گرفت.

در سال 1356، ریاست بیمارستان جراحی مغز و اعصاب را در شهر هانور به عهده گرفت در همین سال، کرسی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه لیدن هلند به وی اعطا شد و در سال 1366 دانشگاه ماینتس تصدی کرسی جراحی مغز و اعصاب را به وی پیشنهاد کرد.

در سال 1367 با قبول تصدی کرسی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه هانور به کار پرداخت. از سال 1367 تا 1371 ریاست انجمن بین المللی قاعده ی جمجمه را به عهده داشت و در سال 1371 به ریاست فدراسیون جهانی انجمنهای قاعده ی جمجمه انتخاب شد.

بخشی از تجربیات علمی او در 13 کتاب و بیش از 200 مقاله ی علمی منعکس شده است. برای تجلیل از مقام علمی و تجربیات ارزنده وی و همچنین گامهای بلندی که در پیشرفت جراحی مغز و اعصاب برداشته است، رییس جمهوری آلمان غربی در سال1367 نشان خدمت درجه 1 دولت آلمان را به او اهدا کرد.

در همین سال جایزه علمی استان نیدرزاکس آلمان، به پاس فعالیتهای پر ارزش وی در راه پیشرفت جراحی مغز و اعصاب به نامبرده اهدا شد. پروفسور سمیعی، طی چند دهه گذشته، در بیش از 200 کنگره علمی شرکت و تجربیات پزشکی خود را ضمن سخنرانی‌های متعدد ارایه نموده است.

وی از سوی مجامع علمی پزشکی جهان تقدیرنامه ها و جوایز گوناگونی دریافت کرده و در جهان پزشکی به عنوان جراح پیشتاز در رشته مغز و اعصاب شناخته شده است. 

این مشهورترین جراح متخصص مغز و اعصاب که بیش از35 سال مسئولیت بزرگ‌ترین مرکز بین‌المللی علوم اعصاب (جامعه جهانی جراحان مغز و اعصاب) را بر عهده داشته، از متخصصان و جراحان زبده ایرانی‌الاصل مقیم کشور آلمان است و به عنوان پایه گذار و مبدع روش نوین جراحی قاعده جمجمه شناخته شده است.

این چهره ماندگار علمی ایران در سال 1391 در کنار برگزاری همایش‌ها و کنگره‌ها و انجام اقدامات علمی، همه نشان های خود را به موزه تاریخ علوم پزشکی ایران هدیه کرد که نشان نوبل، نشان فدراسیون جهانی جامعه جراحان مغز و اعصاب جهان، نشان اهدایی جمهوری فدرال آلمان، جام اهدایی دانشگاه هاروارد و نشان ریاست فدراسیون جهانی جراحان مغز و اعصاب بخشی از آنهاست.

برخی از سمت‌های دکتر سمیعی:

رئیس مرکز علوم اعصاب آلمان، مشاور صدراعظم آلمان، مشاور رئیس جمهور چین، رئیس انجمن جهانی جراحی قاعده مغز

آثار پروفسور سمیعی:

مقالات: بیش از 200 مقاله ی علمی در خصوص دستگاه عصبی مرکزی و محیطی.

کتابها: برش نگاری پنوموآنسفال ـ جنبه های نوین اعصاب محیطی ـ اعصاب جمجمه ای ـ ضربه های وارد بر قاعده ی جمجمه ـ جراحی در ساقه ی مغز و بطن سوم و اطراف آن دو ـ جراحی قاعده مغز ـ ضایعات اعصاب محیطی ـ جراحی منطقه ی زین ترکی و سینوسهای پیرامون بینی جراحی مننژیم قاعده ی مغز ـ جراحی کلیوس ـ روشهای نوین بازسازی استخوان ـ دوخت عروق و اعصاب و نیز پیوند در جراحی پلاستیک و جراحی ترمیمی ـ جراحی قاعده ی مغز ـ اطلس جراحی قاعده ی جمجمه.

پروفسور شمیعی در آبان‌ماه 1385 در ششمین همایش چهره‌های ماندگار جزو 24 شخصیت علمی و فرهنگی بود که مورد تجلیل قرار گرفت.

عالی‌ترین نشان افتخاری دولت چین نیز به پاس ۴۰ سال خدمات و تلاش‌های پروفسور مجید سمیعی به جامعه پزشکی به ویژه تلاش‌های وی در اعتلای دانش جراحی مغز و اعصاب چین در هفتم مهر 1386 توسط " زنگ پی یان " معاون نخست‌وزیر چین به‌وی اعطا شد.

بیوگرافی ارنست رادرفورد فیزیکدان نیوزیلندی‌
کودکی و نوجوانی
او در تاریخ ۳۰ اوت سال ۱۸۷۱ در حومه برایت‌واتر شهر نلسون واقع ساحل شمالی جزیره جنوبی نیوزلند به دنیا آمد. او چهارمین فرزند از دوازده فرزند جیمز و مارتا رادرفورد نیوزیلندی‌های نسل اول بود که از کودکی از اسکاتلند به زلاند نو آورده شده بودند. خانواده رادرفورد در یک خانواده پر جمعیت دوازده بچه‌ای بود که اعضای آن همه در انجام کارهای روزمره خانواده مشارکت می‌کردند اهل خانه همه افرادی جدی کلیسا رو، خوشحال و با فرهنگ بودند.

علاقه‌مندی رادرفورد به علوم در مرحله زودی بروز کرد. او ده ساله بود که کتاب پرطرفداری به نام خواندنی‌های اولیه در فیزیک تالیف معلمی بنام بالفور استوارت به دست آورد. کتاب استوارت مشابه کتابهای خود آموز فیزیک آموزی بود که در آنها نحوه به نمایش درآوردن اصول پایه فیزیک یا استفاده از اشیای ساده موجود در خانه مانند سکه، شمع، سنگ وزنه و وسایل آشپزخانه به خواننده یاد داده می‌شود. رادرفورد جوان سخت شیفته آن کتاب شده بود نخستین بورسیه از بورسیه‌های تحصیلی متعدد زندگی خود را در سال ۱۸۸۷ که ۱۶ ساله بود به دست آورد.

تحصیل در دانشگاه
بورس تحصیلی دومی وی را قادر به ثبت نام در دانشکده کنتربوری شهر کرایست‌چرچ کرد که مؤسسه‌ای بود که در سال پیش از تولد خود او بوجود آمده بود. وی رشته‌های تحصیلی اصلی خود را فیزیک و ریاضیات انتخاب کرد که از بخت مساعد در هر دوی آنها معلمان خوبی هم داشت. رادرفورد در پایان دوره آموزشی سه ساله خود درجه کارشناسی ریاضی و فیزیک – ریاضی و (بطور کلی) علوم فیزیکی به پایان رسانید.

نکته قابل ذکر در رابطه با زندگی خصوصی وی در ایام اقامت در کریست چرچ اینکه وی در آنجا با ماری نیوتن دختر صاحبخانه خود آشنا و پی بند عشق او شد. رادرفورد در پی انتشار دو مقاله مهم در باره فعالیت تشعشعی مواد در سال ۱۸۹۵ بر خلاف دوم شدن در گزینش جایزه مهمی به شکل یک بورس تحصیلی دریافت کرد مقررات اعطای جایزه حق انتخاب مؤسسه آموزشی را به خود برنده جایزه می‌داد که رادرفورد آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج به مدیریت جی. جی تامسون (صاحب نظر پیشتاز جهان در زمینه الکترومغناطیس) را برگزید در آن سال ویلهلم کنراد رونتگن فیزیکدان آلمانی موفق به کشف اشعه ایکس شد کشف مهم دیگری که منجر به شروع کار اصلی رادرفورد شد.

کارهای علمی ارنست رادرفورد
کشف هانری بکرل فرانسوی در سال ۱۸۹۸ بود. رادرفورد در سال ۱۸۹۵ به آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج آمد تا در آنجا تحت مدیریت جی.جی تامسون مشغول به کار شود. تامسون که استاد فیزیک تجربی بود، رادرفورد را فعالانه در آزمایشگاه به کار گرفت. رادرفورد در اوایل کار تحقیقاتی خود با انجام آزمایشی که فکر آن از خود وی بود دو تابش رادیواکتیوی ناهمانند شناسایی کرد او پی برد که بخشی از تابش با برگه‌ای به ضخامت یک پانصدم سانتی‌متر قابل ایستادن بود اما برای متوقف کردن بخش دیگر برگه‌های بس ضخیم‌تری لازم بود.

او اولین اشعه‌ای را که تابشی با بار الکتریکی مثبت و یونیده کننده‌ای قوی بود و به سهولت در مواد جذب می‌شد اشعه آلفا نامید. اشعه دوم را که تابشی بار الکتریکی منفی بود و تشعشع کمتری ایجاد می‌کرد اما قابلیت نفوذ آن در مواد زیاد بود اشعه بتا نامید. تابش نوع سومی که شبیه پرتوهای ایکس بود در سال ۱۹۰۰ به‌وسیله پل اوریچ ویلارد (فیزیکدان فرانسوی) کشف شد این پرتو نافذترین تابش را داشت.

طول موج آن بسیار کوتاه و بسامد آن فوق‌العاده زیاد بود. تابش جدید، پرتو گاما نام گرفت. رادرفورد و همکارانش کشف کردند که فعالیت تشعشعی طبیعی مشهود در اورانیوم: فرایند خروج ذره آلفا از هسته اتم اورانیوم بصورت یک هسته اتم هلیم و بر جای ماندن اتمی سبکتر از اتم اورانیوم در اورانیوم به ازاء هر خروج ذره آلفا از آن است از کشف آنها نتیجه‌گیری شد که رادیوم تنها عنصر از شرته عناصر حاصل از فعالیت تشعشعی اورانیوم است.

رادرفورد در سال ۱۹۰۳ به عضویت انجمن سلطنتی لندن در آمد و در سال ۱۹۰۴ نخستین کتاب خود به نام فعالیت تشعشعی را که امروزه از کتب کلاسیک نوشته شده در آن زمینه شناخته می‌شود، منتشر کرد شهرت رو به افزون رادرفورد در جوامع علمی سبب شد که از طرف دانشگاه‌ها تصدی کرسی‌های زیادی به وی پیشنهاد شود.

او در سال ۱۹۰۷ به انگلستان بازگشت تا تصدی مقام مذکور را در دانشگاه منچستر به عهده بگیرد رادرفورد در دانشگاه منچستر رهبر گروهی شد که به سرعت دست به کار تدوین نظریه‌های تازه درباره ساختار اتم شد. آن دوره پر ثمرترین دوره زندگی دانشگاهی او بود. رادرفورد به پاس کوششهای علمی خود در دانشگاه منچستر نشانها و جوایز زیادی دریافت کرد که دریافت جایزه نوبلشیمی در سال ۱۹۰۷ نقطه اوج آن بود. این نشان افتخار را البته برای کارهایی که در کانادا در زمینه فعالیت تشعشعی عناصر کرده بود به او دادند.

بزرگ‌ترین دستاورد رادرفورد در دانشگاه منچستر کشف ساختار هسته اتم بود. پیش از رادرفورد اتم به گفته خود او یک موجود نازنین سخت و قرمز و یا به حسب سلیقه خاکستری بود اما اینک یک منظومه شمسی بسیار ریز متشکل از ذرات بی شمار بود که مظنون به نهفته داشتن اسرار ناگشوده متعدد دیگر در سینه هم بود.

مرگ ارنست رادرفورد
رادرفورد در سال ۱۹۳۷ در اثر یک فتق محتقن (گونه‌ای تورم ناشی از انسداد اعضای درونی) که به خاطر سقوط وی از درخت در هنگام هرس کردن آن اتفاق افتاد، در گذشت. او در آن هنگام ۶۶ ساله و هنوز سرزنده و قوی بود. سهم رادرفورد در شکل گیری درک کنونی ما از ماهیت ماده از هر کس دیگری بیشتر است. او آشکارا بزرگ‌ترین فیزیکدان آزمایشگری بود که تا آن زمان جهان به خود دیده بود. دهها انجمن علمی و دانشگاه به او عضویت و درجات دانشگاهی افتخاری داده‌اند و او را پدر انرژی هسته‌ای نامیده‌اند.

منبع :

 محققان انگلیس فرمول نحوه رشد و فرو رفتن ناخن‌ها در گوشت را ارائه دادند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، گوشه کردن ناخن (ingrown toenails) شرایط دردناکی است که در اثر فرو رفتن ناخن در گوشت ایجاد می‌شود؛ کودکان، نوجوانان و زنان باردار بیشتر از سایرین به این مشکل دچار می‌شوند.

محققان دانشگاه ناتینگهام برای نخستین‌بار با استفاده از یک فرمول ریاضی، نحوه رشد ناخن‌ها را بدقت تشریح کردند؛ این تحقیقات نشان می‌دهد، برهم خوردن تعادل بین رشد ناخن و چسبندگی ناخن به انگشت منجر به بروز مشکل گوشه کردن ناخن می‌شود.

ناخن از سلول‌های مرده پوست ساخته می‌شود که بوسیله پروتئینی به نام کراتین سفت و سخت می‌شود؛ میزان رشد روزانه ناخن‌ها 0.1 تا 0.2 میلی‌متر است که بصورت هلالی شکل از پایه رشد می‌کند و چسبندگی ناخن به انگشت از طریق مولکول‌های چسبناک کنترل می‌شود.

اگر تعادل بین چسبندگی و رشد ناخن برهم بخورد، شکل بلند شدن ناخن تغییر کرده و حالت فرو رفته یا قاشقی پیدا کند، ناخن درون گوشت فرو می‌رود.

سایر عوامل از جمله ضخامت ناخن، استرس‌های بیومکانیکی و نحوه قرار گرفتن ناخن نیز در بروز این مشکل دخیل هستند؛‌ استرس ناشی از شیوه غلط راه رفتن یا فشار کفش به نوک انگشت منتقل شده و منجر به فرو رفتن ناخن درون گوشت می‌شود.

گرفتن ناخن‌ها به شکل سهمی‌وار به کاهش خطر گوشه‌ کردن ناخن‌ها کمک می‌کند.

نتایج این تحقیق در مجله Physical Biology منتشر شد. 

 در آخرین جلسه شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری بر ضرورت احیای قانون اختصاص یک تا سه درصد بودجه دستگاه‌های اجرایی به امر پژوهش در بودجه سال 94 تاکید شد.

به گزارش خبرنگار پژوهشی ایسنا، دکتر وحید احمدی، معاون پژوهش و فناوری وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در حاشیه صد و بیست و چهارمین جلسه شورای عالی، علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) با اشاره به سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در بحث علم و فناوری تصریح کرد: بر این اساس اعضای کمیسیون امروز تاکید کردند که موضوع قانون اختصاص یک تا سه درصد بودجه دستگاه‌های اجرایی به امر پژوهش در بودجه سال آینده لحاظ شود.

وی اضافه کرد: همچنین اعضای کمیسیون تاکید داشتند که در بودجه سال 1394 رقم یک تا سه درصد به چهار درصد ارتقا یابد تا بر اساس آن بتوان به سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در علم و فناوری تا افق 1404 دست یافت.

احمدی موضوع ایجاد مناطق ویژه علم و فناوری در دو استان آذربایجان شرقی و اصفهان را از دیگر موارد مطرح شده در صد و بیست و چهارمین جلسه شورای عالی عتف عنوان کرد و گفت: در این راستا آذربایجان شرقی که مجوز تاسیس منطقه ویژه علم و فناوری را از دولت قبل اخذ کرده بود در جلسه امروز پس از ارائه گزارشی از فعالیت‌های مطالعاتی و زیرساختی ایجاد این منطقه ویژه، کمیسیون به آن رای مثبت داد که البته این موضوع باید به تصویب شورای عالی عتف نیز برسد.

معاون پژوهش و فناوری وزیر علوم همچنین در خصوص تاسیس منطقه ویژه علم و فناوری در استان اصفهان نیز توضیح داد: این استان از سال 84 برای تاسیس این منطقه از دولت قبل مجوز گرفته بود که گزارش استان اصفهان به تایید کمیسیون دائمی شورای عالی عتف رسید و این موضوع نیز باید به تصویب شورای عالی عتف برسد.  

یک جمله حسابی از دکتر حسابی!

حاصلضرب "توان" در "ادعا" مقداری است "ثابت"

هرچه "توان" انسان بیشتر باشد "ادعا"ی او کمتر است

و هرچه "توان" انسان کمتر باشد "ادعا"یش بیشتر می گردد!