چقدرباید پرداخت؟

چقدربایدبرای رشدمکعب سیمانی پرداخت؟

ماهرچه راکه باید ازدست داده باشیم،ازدست داده ایم !..(فروغ فرخ زاد)

زندگی درمحیطی آرام ورسیدن به یک آرامش نسبی وفعالیت درمحیطی فارغ ازتنش واظطراب وتشنج وهیاهو،کمال آرزو وکمترین توقع ذاتی انسان شهرنشین است.توقع داشتن امکانات رفاهی مناسب،دسترسی به وسائل حمل ونقل،پاک سازی محیط و زدودن آلودگی های صوتی وهوا.

دردنیای مدرن ورو به توسعه امروزشهرهای بزرگتر وگسترده تر می شوند،به همان نسبت نیازهای جدیدی فراتر ازتصوروانتظار فرا رویشان قرار می گیرد.درمقابل چنین شتاب فزاینده ای... .

سفربه شمال ایران اندیشه آدمی رابه فراسوی بند ها می برد،احساس آزاد بودن به استشمام هوای تازه درروح انسان اوج میگیرد.دراینجا همه چیزسبز است.تضادخاک باآب ،رطوبت پیچیده درهوا،نقوش سبز،هیجان ازتصاویردور ونزدیک رادرانسان برمی انگیزد.

مردم شمال خوشحال وبا روحیه مشتاق پذیرائی ازمیهمانان ومسافران درخانه هایی باصفا وصمیمی هستند.خانه هائی که تمام امنیتش بامرزهای سبزامامبهم تامین میشود.تعامل میان افراد هرگز باعث نشده زندگی خصوصی آنهاآسیب ببیند.میهمانان ازمیان پیچ وخم جاده هاوفراز ونشیب سبزراهها عبور کرده اند ومکان هایی رنگین رالمس کرده اند.

یک مکان زیبا همراه بارابطه دوستانه وصمیمی میهمان نواز وپیام هایی پاک ازشهر وزندگی شهری معماری های بازمانده ازگذشتگان به جمع بندی تفکرات مان کمک میکند.برخلاف معماری امروز شمال که ملغمه ای است ازآهن،بتن وانسان های متکبری که به غلط آن رامعماری پایدارنامیده اند.باید به این حقیقت آگاه باشیم که حفظ طبیعت بسیار مهم تر ازساخت وساز وطراحی وخیابان سازی وخرید وفروش است.گویا معماران نتوانسته اندروح جستجوگرانسان هاراآزاد سازد.آنها فقط ساخته اندومسیر این ساخت وسازهارو به ناخوشی دارد.به تصورمعماری ابزاری است برای رهائی ازمحیط وهمین باعث شده تقاضابرای ساختن روبه صعودباشد.درحالی که این امرباطبیعت این منطقه تناقض دارد.

پروژه های معماری درجهت خدمت رسانی به انسان هاطرح ریزی شده اندبدون اینکه احترامی به سبک های معماری قائل باشنداین سازنده گان هستندکه به محیط وسایرین ظلم میکنند.

ساختن محیط بدون احترام به آن دردنیای امروز ازنظرفرهنگی،اجتماعی واقتصادی بی مفهوم است.آب وهوای شمال ایران یک نمونه بی نظیراست.چطورمی توان این میراث ارزشمندراحفظ کرد؟

ارتباط این ساختمان های مدرن که به سرعت از زمین سربر می آورندبامحیط چیست؟

جغرافیای محل وآب وهوا،دلیل خوبی برای تحکیم احساس عمیق درکنار هم بودن وتشدیدروابط اجتماعی هستند.لبخند های ناخودآگاه با دیدن باغ ها،گل ها ودرختان پالایش می یابندوسبزی درختان انعکاس طلائی می یابد.درست درهمین لحظه احساس حرکت وسکون آشکارمی شود.وتصاویربعدی می آیند.

شایدآنچه امروز از ازمیراث معماری بومی برایمان قابل استفاده است یاباشدهمان آزادی درفضاسازی مجموعه هاواحجام ساختمانی،گوشودگی سیال بدون فضااستفاده ازجریان طبیعی وکوران هوادرداخل بنا وترکیب فضاهای نیمه بازوبسته بایکدیگربرای تلفیق هرچه بیشترزندگی باطبیعت است.

خاک.آب.نسیم وآفتاب...،

همه آمده اند

نیاکانم!