مهدي آذريزدي(1388-1300) از پيشگامانِ بازنويسي آثار كهن براي كودكان و نوجوانان، بين سال هاي 1336 تا 1369 مجموعه هشت جلدي «قصه هاي خوب براي بچه هاي خوب» را بازنويسي كرد. انتقال درون مايه اخلاقي در كنار آشنايي مخاطبان با گنجينه ارزشمند ادب فارسي، از اهداف اصلي آذريزدي در اين بازنويسي ها بوده است، از اينرو وي سعي در گزينشي اخلاق گرايانه از قصه ها داشته است. در حكايت هايي كه انتقال مسايل اخلاقي به مخاطب، كمتر مورد توجه بوده، بازنويس به گونه اي آشكار، قصه را بازآفريني نموده و درون مايه هاي اخلاقي به آن افزوده است. اين پژوهش به بررسي درون مايه در «قصه هاي مثنوي» و «قصه هاي شيخ عطار» مي پردازد. با اين بررسي، ميزان دگرگوني درون مايه در بازنويسي آذريزدي، آشكار مي شود. آذريزدي با دگرگوني درون مايه در بازنويسي، گاه از قصه هاي عرفاني تصويري كاملاً متفاوت به وجود آورده و آفرينش تازه اي رقم زده است. حتي در مواردي، پا را از بازآفريني نيز فراتر نهاده و قصه اي كاملاً متفاوت با ماخذ اصلي پديد آورده است. در بازنويسي آذريزدي، درون مايه ها به اخلاقي، اجتماعي، ديني و تاريخي و در ماخذ اصلي به عرفاني، ديني، اخلاقي و اجتماعي قابل دسته بندي است. در قصه هاي بازنويسي شده ، درون مايه هاي اخلاقي با 60/2% بيشترين بسامد را دارد. در حالي كه در ماخذ اصلي تنها 19/6% درون مايه ها اخلاقي است و درون مايه هاي عرفاني با 62/5% بيشترين بسامد را دارد.
کلید واژگان :مهدي آذريزدي، بازنويسي، داستانهاي كودكان و نوجوانان، بازآفريني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک