ابرابري به عنوان معضل قرن حاضر، بيشترين نگاه ها را معطوف خود ساخته است. گسترش محروميت، مهاجرت، حاشيه نشيني، افزايش جرم و مانند آنها همگي ناشي از فقر و نابرابري است و اين موارد ادله اي محکم در باب ضرورت پرداختن به اين مهم هستند. پرداختن به نابرابري توسعه در ابعاد محروميت، آسيب پذيري و نيازهاي اساسي به عنوان يک پديده عيني در مناطق روستايي مرزي و مرکزي ايران با استفاده از متون علمي، کتب و اسناد مرتبط با حوزه هاي تحقيق با روشي توصيفي- تحليلي دستور کار پژوهش است. پژوهش حاضر، با استفاده از روش تصادفي نظام مند، پس از انتخاب 224 دهستان به عنوان نمونه، با استفاده از مدل هاي ضريب پراکندگي و ضريب جيني، به بررسي روند تغييرات در مقطع 1365 تا 1385 پرداخته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد بيشترين نابرابري در ابعاد اجتماعي است و افزايش دسترسي در مرکز خلق فرصت هاي بيشتر را موجب شده است.
کلید واژگان :نابرابري، مطالعه تطبيقي، مناطق روستايي، ايران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک