حسین کُرد شبستری، شیرویه نامدار و ملک جمشید، سه اثر از جریان ادبی فراخ و پرمایةروایت های حماسی- پهلوانی منثور هستند وکاوِش و کندوکاو پیرامون این آثار، بخصوص در زمینة موضوع مورد بحث ،کم و محدود بوده است. مهّم ترین ویژگی در بازخوانی آثار این جریان، الگوی واحدی است که در ساختار بن مایه های سازندة آنها وجود دارد و به صورتی ثابت و پایدار، در ساختار این دسته از آثار به کار گرفته شده است و علّت این امر را باید در روایی بودن و سنّت واحد و مورد تقلید راویان در نقل این گونه از آثار جُست. نگارندگان در این پژوهش، با درک ضرورت رویکرد ساختارشناسی بن مایه (Motif) در نقد ادبی، ابتدا، روی به معرّفی این آثار آورده و سپس مجموع گزاره های آنها را، در چهار بخش بن مایه های حماسی و عیّاری، ماورایی، عاشقانه و دینی مورد بررسی قرار داده اند. عنصر مهم دیگری که موجب تمایز این دسته از آثار با دیگر گونه ها و انواع ادبی منثور گشته است، مضمون پراهمّیّت عیّاری است که در مجموع آثار این جریان ادبی وجود داشته و محوری برای شکل گیری بسیاری از گزاره ها گشته است. بازشناسی این عنصر، در بسیاری از آثار ادبی، راهگشای محقّقان خواهد بود امّا تا کنون این موضوع (بن مایه شناسی روایت های داستانی) چنان که باید،محلّ بررسی نبوده است و از این رو، شناخت این آثار و بن مایه های موجود در آنها را می توان ضرورتی تحقیقی و تمهید و پیش زمینه ای در این راه دانست. این پژوهش به روش کتابخانه ای انجام یافته و مجموع یافته ها، به شکل توصیفی و تحلیلی ارائه گشته اند.
کلید واژگان :آثار حماسی-پهلوانی منثور; عیّاران، حسین کُرد; شیرویه نامدار; ملک جمشید; بن مایه ها
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک