امروزه یکی از چالش‌های اغلب شرکتها صرف‌نظر از اندازه، عمر یا نوع صنعت، چگونگی کسب مزیت رقابتی در محیط بسیار رقابتی می‌باشد. محیطی که شرکتها در آن به رقابت می‌پردازند به واسطهی تغییرات بسیار، منبعی از فرصت‌ها و تهدیدهاست. به همین دلیل، شرکتها بایستی پرتفولیوی منبع خود را برای پاسخگویی به محرکهای بیرونی و ایجاد مزیت رقابتی در برابر رقبای خود مدیریت کنند.در این راستا نقش خلاقیت و نوآوری را به عنوان متغیر میانجی نباید نادیده گرفت. هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط ساختاری بین مدیریت راهبردی منابع، مزیت رقابتی و به کارگیری خلاقیت و نوآوری بهصورت مستقیم و غیر مستقیم بر مزیت رقابتی است. بر این اساس، مدلی مفهومی ارائه و براساس آن سه فرضیه مطرح شد. برای آزمون فرضیه ها، پرسش‌نامه ای میان مدیران و اعضای هیأت مدیرهی شصت و شش شرکت انبوهساز مسکن و ساختمان توزیع شد. روایی پرسش‌نامه به روش اعتبار محتوا و پایایی آن با محاسبهی ضریب آلفا کرونباخ، تأیید گردید. مدل معادلات ساختاری و فرضیه های پژوهش با استفاده از نرمافزار Amos مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که مدیریت راهبردی منابع به طور مستقیم بر کسب مزیت رقابتی تأثیر معناداری ندارد؛ اما به کارگیری خلاقیت و توسعه نوآوری به عنوان یک متغیر میانجی، تأثیر مثبت و معناداری بر مزیت رقابتی میگذارد.
کلید واژگان :مدیریت راهبردی منابع؛ مزیت رقابتی؛ به کارگیری خلاقیت و توسعه‌ی نوآوری؛ مدل معادلات ساختاری
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک