امروزه موضوع عدالت اجتماعی و فضایی در مباحث شهری و به تبع آن عدالت توزیعی در پراکنش خدمات در فضای شهری اهمیت بسزایی یافته است. لذا توجه به اهمیت توزیع کاربری خدمات در نواحی شهری براساس نیاز به خدمات عامل مهمی در پایداری زندگی شهری است. در این پژوهش به بررسی افتراق فضایی پراکنش جمعیت و توزیع خدمات در سطح محلات شهر سقز پرداخته شده است که روش تحقیق در آن توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی می باشد. همچنین از روش های امتیاز استاندارد شده(Z score)، ضریب مکانی(L.Q) و نرم افزار GIS برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که بین توزیع جمعیت و خدمات در محلات 22 گانه شهر سقز ارتباط منطقی و هماهنگی وجود ندارد، که این امر مستلزم مدیریت و برنامه ریزی اصولی برای کاهش و از میان بردن این نابرابری¬ها است.
کلید واژگان :
عدالت فضایی، افتراق فضایی، پراکنش جمعیت، توزیع خدمات، شهر سقز.
