تعیین میزان سرب در بافت عضله ماهي خوراکي شيربت رودخانه اروند با تاکید بر انباشتگی و ارزیابی خطرات

سرب جز فلزات غير ضروري براي انسان است، به طوري که وجود هر مقدار از آن در بدن نشانگر آلودگي به اين عنصر مي¬باشد. يکي از مهمترين راه هاي ورود سرب به بدن انسان، مصرف غذاهاي دريايي آلوده به اين عنصر مي باشد. لذا اين پژوهش سعي دارد ضمن بررسي غلظت سرب در ماهي شيربت رودخانه اروند، تعداد وعده هاي مجاز مصرف ماهي مذکور در رودخانه اروند را تعيين نمايد. جهت انجام اين مطالعه شش ايستگاه به طور تصادفي در رودخانه اروند تعيين و از هر ايستگاه پنج عدد ماهي تهيه گرديد، سپس بافت عضله ماهيان توسط اسيد هضم شده و ميزان سرب موجود در آن ها با استفاده از دستگاه جذب اتمي سنجش گرديد. به طور کلي نتايج حاصل مبين بالاتر بودن ميزان سرب در عضله ماهيان شيربت از حد استاندارد تعيين شده توسط سازمان‌هاي معتبر جهاني مانند FAO ، WHO، NHMRC و U.K(MAFF) مي‌باشد. ميانگين غلظت سرب در عضله ماهي شيربت 82/4 ميکروگرم بر گرم وزن ‌تر (61/16 ميکروگرم بر گرم وزن خشک) بود. با توجه به محاسبات صورت گرفته در خصوص حد مجاز مصرف ماهيان مورد مطالعه از نظر غلظت سرب، بايد پاره¬اي از ملاحظات را بويژه در خصوص زنان باردار و کودکان رعايت نمود. بر اين اساس، مصرف اين گونه از ماهيان رودخانه اروند، به دو وعده در ماه توصيه مي¬شود. در نتيجه مصرف ماهي مذکور بر اساس وعده هاي مجاز، خطر جدي براي سلامتي مصرف کنندگان از نظر ميزان سرب نخواهد داشت.

سرب، ماهي شيربت (Barbus grypus)، ارزيابي خطرات، حد مجاز، رودخانه اروند