آسیب شناسی ژئوپلیتیکی به فرآیند شناسایی و تحلیل زمینه و عوامل پدید آورنده ی آسیب ها و تهدیدات ژئوپلیتیکی جهت رفع و خنثی سازی آن گفته می شود. نظام برنامه ریزی در فضای سرزمینی ایران به شکل گسترده ای با مولفه های اصلی آمایش سرزمین و منطق علمی و آمایشی دارای زاویه و حتی تقابل است. این امر ناشی از عدم توجه به رویکردهای علمی و آمایشی و توجه واقعیت های جغرافیایی در کشور و نیز نبود راهبردها و چشم اندازهای علمی و واقعی است. از این رو برای آمایش سرزمین در ایران ابتدا باید آسیب های جغرافیایی و ژئوپلیتیکی برنامه های قبلی مشخص و تحلیل گردد تا زمینه و چشم اندازی مناسب برای برنامه های آتی فراهم شود. شناخت آسیب های موجود به اصلاح نظام برنامه ریزی و حرکت آن به سمت اصول آمایش سرزمین کمک می کند. مقاله ی حاضر نیز سعی در تحلیل آسیب های ژئوپلیتیکی این نظام برنامه ریزی در فضای سرزمینی دارد. بنابراین این سوال اساسی قابل طرح است که: از نظر آمایش سرزمین، برنامه ریزی در فضای سرزمینی ایران چگونه سبب بروز آسیب های ژئوپلیتیکی در کشور شده است؟ این مقاله به شیوه ای تحلیلی- توصیفی نگاشته شده است و داده ها به شیوه ای کتابخانه ای و اسنادی گرد آوری شده است.
کلید واژگان :آسیب شناسی ژئوپلیتیکی، برنامه ریزی، فضای سرزمینی، آمایش سرزمین، ایران.
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک