مقدمه:فرآیند طبیعی مسن شدن با رویدادهای بیولوژیکی همراه است که ساختار و عملکرد بخش‌های مختلف بدن را تغییر می‌دهد.حنجره نیز با افزایش سن از جوانی تا سالمندی،متحمل تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیکی گسترده‌ای می‌شود. متناسب با تغییرات آناتومیکی و فیزیولوژیکی حنجره ، ویژگی‌های آکوستیکی و ادراکی صوت نیز درنتیجه¬ی تغییرات طبیعی مرتبط با افزایش سن تغییر می‌کند.محدودیت در تولید صوت درنتیجه تغییرات اشاره‌شده می‌تواند تأثیر منفی بر جنبه‌های مختلف زندگی ازجمله حوزه‌های اجتماعی،عملکردی،عاطفی،فیزیکی با افزایش سن داشته باشد.هدف این مطالعه بررسی و مقایسه تأثیر تغییرات صوتی مرتبط با سن بر کیفیت زندگی در افراد میانسال و افراد سالمند بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی و تحلیلی بود.افراد موردمطالعه شامل 40 فرد میانسال(گروه سنی 60-50سال)و 40 سالمند (گروه سنی 70-60 سال)بودند.پس از بررسی معیارهای ورود و خروج ،بررسی سلامت شناختی سالمندان با استفاده از آزمون کوتاه وضعیت ذهنی(MMSE) و ارزیابی کیفیت زندگی بر اساس نمرات شاخص کیفیت زندگی مرتبط با معلولیت صوتی(VHI)صورت گرفت.سپس نمره‌ی کلی VHI و زیرآزمون‌ها برای هر فرد محاسبه شد.نتایج با استفاده از آمارههای توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها:گروه میانسال یعنی جمعیت بزرگسال در حال کار نمرات بیشتری را در شاخص کیفیت زندگی مرتبط با معلولیت صوتی نسبت به گروه سالمند کسب کردند و تفاوت بین دو گروه معنادار بود(P<0.05). نتیجه‌گیری : در گروه میانسال تغییرات آناتومیکی و فیزیولوژیک حنجره وابسته به سن تأثیرات بیشتری را بر عملکرد روزانه افراد داشته است.با توجه به اینکه ،این گروه از بزرگسالان عملکرد شغلی و اجتماعی خود را نسبت به گروه سالمند به میزان بیشتری حفظ کرده‌اند ، تغییرات صوتی مرتبط با افزایش سن،تأثیرات بیشتری بر کیفیت زندگی این افراد داشته است.
کلید واژگان :شاخص کیفیت زندگی مرتبط با معلولیت صوت ، میانسال ، سالمند
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک