مقدمه:امروزه با تغيير الگوي بيماري ها از عفوني به مزمن، نقش عوامل رواني و اجتماعي تحت عنوان تعين كننده هاي اجتماعي سلامت(SDH ) اهميت ويژه اي پيدا كرده اند. از جمله عوامل تعيين كننده اجتماعي سلامت چگونگي توزيع درآمد و به عبارت ديگر ميزان نابرابري درآمدي در جامعه مي باشد. نابرابري درآمدي شديد از طرفي نشان دهنده كاهش درآمد در دسترس اكثريت افراد جامعه مي باشد كه تأثير منفي بر سلامت دارد و از طرف ديگر وجود نابرابري در جامعه موجب افزايش احساس محروميت نسبي افراد شده و سلامت رواني جامعه را نيز تحت تأثيرقرار مي دهد. هدف:هدف اين پژوهش بررسي رابطه نابرابري درآمدي و سلامت در ايران در دوره1385-1355. روش:اين مطالعه تحليلي و از نوع همبستگي اكولوژيكي مي باشد و از آماره رگرسيون استفاده شده است. واحد تحليل جمعيت ايران در سال هاي مورد بررسي مي باشد و داده هاي مورد نياز تحقيق از مركز آمار ايران و بانك مركزي تهيه شده است. جهت تحليل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته:در سطح معناداري(01/0P<) رابطه ضريب جيني با اميد به زندگي(0001/0P=،83/0-R=) معنادار است. و رابطه ضريب جيني با ميزان مرگ و مير كودكان زير 5 سال(0001/0P=،87/0R=) نيز معنادار مي باشد. با توجه به مقدار F رابطه نابرابري درآمدي و مرگ و مير كودكان خطي بوده(93=1،35F، 73/0R2=) و نابرابري درآمدي 73 درصد تغييرات مرگ ومير كودكان را تبين مي كند. با توجه به نتايج رگرسيون(9/74=1،35F، 69/0R2=) رابطه نابرابري درآمدي و اميد به زندگي خطي بوده و تغييرات ضريب جيني 69 درصد تغيرات اميد به زندگي را تبيين مي كند. نتيجه گيري:در دوره زماني مورد بررسي، با افزايش نابرابري درآمدي اميد به زندگي كاهش و ميزان مرگ و مير كودكان زير 5 سال افزايش يافته است. لذا در امر بهبود و ارتقاء سلامت افراد جامعه اتخاذ سياست هاي بازتوزيعي مناسب بمنظور كاهش نابرابري درآمدي ضروري به نظر مي رسد.
کلید واژگان :نابرابری درآمدی، سلامت، امید به زندگی، مرگ و میر کودکان زیر 5 سال
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک