به منظور ارزیابی تغییرات مورفوفیزیولوژیکی ارقام گندم در شرایط کاربرد مایکوریزا و آزوسپیریلوم پژوهشی در سال زراعی 1392-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفي و در 3 تکرار بود. عوامل آزمایش شامل باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح)، قارچ مایکوریزا در سه سطح (عدم کاربرد، استفاده از سویه گلوموس اینترارادیسزو سویه گلوموس موسایی) و ارقام گندم در سه سطح (چمران، دنا و بهرنگ) بود. نتایج حکایت از اثر مثبت و معنی دار استفاده از ریزموجودات بر ارقام گندم داشت به نحوی که همزیستی مایکوریزایی بین 7 تا 33 درصد و همیاری آزوسپیریلوم بین 7 تا 29 درصد صفات برآوردی را بهبود داد. البته، کاربرد توأم، منجر به افزایش اثرات کاربرد کودهای بیولوژیک بر صفات برآوردی شد، اما بیشترین ارتفاع بوته (103 سانتی‌متر)، محتوای پروتئین خام دانه (58/12 درصد) و تعداد سنبله در واحد سطح (519) از تیمار تلقیح بذور رقم دنا با آزوسپیلیوم و استفاده از سویه گلوموس موسایی بدست آمد و بیشترین طول برگ پرچم (33/29 سانتی متر)، تعداد روز تا رسیدگی فیزیولوژیک (118 روز)، عملکرد تک بوته (96/6 گرم) و طول سنبله (33/9 سانتی متر) از تیمار تلقیح بذور رقم چمران با آزوسپیلیوم و استفاده از سویه گلوموس موسایی بدست آمد. همچنین بیشترین وابستگی (32 درصد) و پاسخ مایکوریزایی (47 درصد) نیز در تیمار استفاده از سویه گلوموس موسایی در گندم رقم دنا دیده شد. بنابراین تغذیه گندم با آزوسپیریلوم و مایکوریزا می تواند جایگذین مناسبی برای کودهای شیمیایی باشد.
کلید واژگان :آزوسپیریلوم، ارقام گندم، پروتئین دانه، مورفولوژی، وابستگی مایکوریزایی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک