مقدمه: رشد هزينه هاي دارويي منجر به بالارفتن هزينه هاي سلامت مي شود و دليل آن مي تواند افزايش قيمت، ميزان مصرف داروها و يا هر دو باشد. هدف مطالعه حاضر، بررسي عوامل تاثيرگذار بر تقاضا و مخارج دارو بود. روش كـار: مطالعه حاضر، يك پژوهش سري زماني گذشته نگر بود كه به روش پانل تحليل شد. مطالعه حاضر با استفاده از اطلاعات پرسشنامه هزينه- درآمد خانوار مركز آمار ايران، طي سال هاي 90-1383 براي خانوارهاي شهري و روستايي كشور انجام شد. براي تعيين تاثير متغيرهاي مستقل روي مخارج دارويي از نرم افزار Eviews استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه ضريب لگاريتم قيمت دارو براي خانوارهاي شهري 0/18 ± 0/92 و براي خانوارهاي روستايي 0/12 ± 0/37 و از نظر آماري معنادار بود. بنابراين كشش قيمتي دارو در مناطق شهري برابر با 0/08 و در مناطق روستايي 0/63 بود. اگرچه در هر دو گروه، تقاضاي دارو كشش كوچك تر از يك داشت، خانوارهاي روستايي در پاسخ به تغييرات قيمت، حساسيت بيشتري نشان مي دادند. ضريب لگاريتم درآمد كه نشان دهنده كشش درآمدي مخارج دارو است برابر 0/11 ± 0/35 براي خانوارهاي شهري و 0/09 ± 0/94 براي خانوارهاي روستايي بود كه در هر دو گروه بيانگر ضروري بودن دارو مي باشد. نتيجه گيري: با توجه به كم كشش بودن دارو در مناطق شهري و روستايي، مي توان گفت افزايش قيمت داروها با درصدي مشخص، مصرف دارو را در كشور به همان ميزان كاهش نداده است. بنابراين با توجه به اين كه كاهش قيمت دارو، نمي تواند انگيزه زيادي در جهت افزايش مصرف ايجاد كند، ورود بيشتر بيمه در اين بازار موجب افزايش كارايي در مصرف خواهد شد.
کلید واژگان :كشش درآمدي، كشش قيمتي، مخارج دارويي، تابع تقاضا، خانوارهاي ايراني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک