هدف از اين پژوهش بررسي مقايسه اثر هشت هفته تمرين پياده روي و دويدن بر علائم سندروم پيش از قاعدگي( PMS )دختران غيرورزشكار دبيرستان‌هاي شهر اهواز بود. به همين منظور پس از اجراي آزمون سرند با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي 75 نفر از دانش آموزان داوطلب دختر غيرورزشكار از دبيرستان‌هاي شهر اهواز انتخاب گرديد. آزمودني‌ها با روش تصادفي در سه گروه 25 نفري قرار گرفتند. پس از انجام مرحله‌ي پيش آزمون و تكميل پرسشنامه‌ي PMS و استخراج نتايج اوليه، گروه تمرين دويدن به مدت هشت هفته، هفته‌اي سه جلسه و جلسه‌اي 45 دقيقه با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بيشينه به انجام تمرين دويدن پرداختند. گروه تمرين پياده روي نيز به مدت دو ماه و هفته اي پنج جلسه ، نيم ساعت در روز با شدت‌هاي مختلف معمولي و تند و كند فعاليت خود را انجام دادند. گروه كنترل در مدت هشت هفته‌اي پژوهش، هيچ گونه فعاليت ورزشي نداشت. پس از اجراي مطالعه آزمايشي، آزمودني‌هاي سه گروه پرسشنامه‌ي PMS را در دو مرحله يك ماه پس از تمرين و دو ماه پس از تمرين تكميل نمودند. تحليل دادها با استفاده از نرم افزارspss ويرايش 5/11 انجام گرفت. يافته‌ها نشان دادند که; تمرين دويدن اثر مثبت و معنا داري بر كاهش علائم جسمي PMS (001/0P<) داشت ، هم چنين تمرين پياده روي نيز اثر معنا داري بر كاهش علائم جسمي PMS (001/0 < P)و علائم رواني PMS(02/0P< ( داشته است. نتيجه ديگر پژوهش اين بود كه بين تأثير تمرين پياده روي و انجام تمرين دويدن بر علائم جسمي (001/0P<) تفاوت معني‌داري وجود داشت به طوري که اثر تمرين دويدن چشم گيرتر از پياده روي بود.
کلید واژگان :پياده روي، تمرين هوازي، سندروم پيش از قاعدگي.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک