مقدمه: پاسخ مرفین و نقش عوامل مختلف به ویژه نیتریک اکساید براي اولین بار مورد مطالعه قرار گرفت. Paramecium caudatum در بیان قدرت مرفین در NO پست وجود ندارد. در این پژوهش نقش روش ها: نمونه حیوانی پس از جداسازي از محیط طبیعی و تائید گونه در آزمایشگاه پرورش داده شد . یک میلی لیتر از محیط کشت خالص به لام سلول شمار ،(1-8 μg/μl) 0 -180 ) گزارش گردید. ال- آرژینین sec) 1-60 ) طی فواصل زمانی μg/μl) تلقیح شد. اثر تلقیح مرفین μl اضافه و دارو در حجم یک Sedgwick-Rafter مهار شد. همچنین براي نشان دادن دخالت گیرنده هاي اپیوئیدي در اثرات L-NAME با پیش تجویز NO 2) تلقیح و آنزیم مولد μg/μl) قبل از مرفین ،NO پیش ساز مورد بررسی قرار گرفت. در نمونه هاي شاهد آب مقطر اضافه شد. NADPH-diaphorase با NO استفاده شد. فعالیت سیستم Naloxone سیگنالینگ مرفین از 2) مشاهده شد. ال- آرژینین اثر μg/μl) تحت تاثیر مرفین مجتمع شدند و بیشترین حالت تجمع نیز تحت دوز نسبتاً پائین مرفین P. caudatum یافته ها: سلول هاي نیز تاثیر مهاري نشان داد. تغییر فعالیت آنزیم نیتریک اکساید Naloxone . این اثرات را متوقف کرد L-NAME در حالیکه پیش تجویز (p< مثبت بر این فرایند داشت ( 0.001 نشان داده شد. P. caudatum در NADPH-diaphorase با (Nitric Oxide Synthase) سینتاز با سیستم اپیوئیدي در NO نتیجه گیري: یکی از اثرات داروئی مرفین در مدل حیوانی تک یاخته اي بروز تجمع سلولی است و نتایج فوق نشان می ده د که سیستم در این راستا تداخل دارد. از طرف دیگر با توجه به پاسخ تقویتی ال-آرژینین بر دوز موثر مرفین، این یافته می تواند در راستاي کاهش اثرات جانبی مرفین (در P. caudatum بیماران تحت درمان با مرفین) و مسائل مربوط به اقتصاد دارویی ارزشمند باشد.
کلید واژگان :قدرت مرفین، نیتریک اکساید ،P. caudatum
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک