با پیگیری مسیر شعر نو فارسی از فروغ به این سو، با طاهره صفارزاده مواجه می شویم که اگرچه نخستین اثرش را در آغاز دهه چهل منتشر کرد، اما عمدتا در دهه پنجاه به شکوفایی رسید . صفارزاده با انتشار مجموعه شعرهایی نظیر طنین در دلتا-1349، سد و بازوان-1350 و سفرپنجم-1356 خلاقیت های ویژه ای از خود بروز داد و به سرعت در کانون توجه قرار گرفت. در این مقاله تاکید اصلی را بر روی اندیشه قرار دادیم، از این رو که عنصر غالب در شعر صفارزاده،عنصر اندیشه است. شاید توجه به این عنصر و تاکید بر آن و توجه به چگونگی قوام یافتن و هضم شدن آن در شعرهای او، بتواند لزوم توجه به گسترش اندیشه در کنار سایر عناصری که وجودشان در شعر لازم است را یاداور شود. در ادامه ضمن تقسیم بندی اندیشه های شاعر به دو دسته ی سیاسی و اجتماعی ، هر کدام را به طور جداگانه مورد تحلیل و بررسی قرار می دهیم. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و به شیوه تحلیل محتوی انجام گرفته است . نتیجه بیانگر این است که او شاعری است اندیشه گرا و اندیشه های سیاسی و اجتماعی در اشعار او نمود زیادی دارد.
کلید واژگان :شعر، اندیشه، اندیشه های سیاسی، اندیشه ای اجتماعی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک