تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس در نمونه هاي بيمارستاني

استافيلوکوکوس آرئوس (SA) يکی از عوامل بيماری‌زای مهم در عفونت‌های بيمارستانی و خارج بيمارستانی می‌باشد. ظهور سويه‌های استاف‌ آرئوس مقاوم به آنتی بيوتيک‌های مختلف به‌ويژه سويه‌های SA مقاوم به متی‌سيلين(MRSA) مشکلات فراوانی در درمان عفونت‌های حاصل از ارگانيسم‌های SA ايجاد کرده ‌است، تعيين الگوی مقاومت آنتی‌بيوتيکی و دانستن الگوی منطقه‌ای مقاومت برای درمان مناسب عفونت‌های MRSA و جلوگيری از گسترش سويه‌های مقاوم بسيار ضروری است. روش بررسی: در اين مطالعه مقاومت آنتی بيوتيکی 338 سويه SA جدا شده از نمونه‌های بالينی مختلف با روش DAD، حداقل غلظت ممانعت کنندگی(MIC) و PCR بررسی شده است. يافته‌ها: در روش DAD، (338/160) 47% از سويه‌های SA نسبت به اگزاسيلين مقاوم بودند و کمترين مقاومت نسبت به ونکومايسين(338/20) 6% بود. در روش PCR (338/162 ) 48% از سويه‌ها حاوی ژن mecA بودند. MICاگزاسيلين در 93% از سويه‌ها بيش از 256 ميکرو‌گرم بر ميلی‌ليتر بود. سويه‌های MRSA مقاومت بالايی به آنتی‌بيوتيک‌های جنتامايسين (5/40%)، اريترومايسين (40%) و سيپروفلوکساسين (38%) داشتند ولی سويه‌های MSSA مقاومت بيشتری نسبت به آنتی بيوتيک‌های ونکومايسين (5%) و اريترومايسين (5/3%) داشتند. نتيجه‌گيری: انتخاب آنتی بيوتيک مناسب به منظور درمان صحيح عفونت‌های SA و جلوگيری از بروز مقاومت نسبت به آنتی بيوتيک‌های موثر برعليه سويه‌های SA حائز اهميت فراوان است. همچنين تعيين دقيق الگوی مقاومت آنتی‌بيوتيکی نيازمند مطالعه گسترده‌تر با نمونه‌های بيشتر و مراکز درمانی مختلف می‌باشد.

PCR، DAD، MRSA،