بثّ¬الشکوی نوع ادبي جهاني است كه محتواي آن در میان ادبيات تمامي ملل، مشترك و تاریخچه آن به امتداد عمر بشریت، طولانی است؛ چون در بثّ الشکوی شاعر از عواطف خود سخن می گوید، از نظر ماهیت جزو ادب غنایی و به شدت از روحیات و شرایط زندگی شاعر متأثر است. در متن و بطن آثار نگارین شهریار، موضوعات و مضامین مختلفی وجود دارد، که از جملۀ آنها مي توان به گلایه ها و شکایات مختلف با بسامد بالا اشاره كرد. تنوع و تعدّد این شکوائیه ها به حدّی است، که خواننده را برای کشف علل آن کنجکاو می کند که از خود بپرسد آیا همه گلایه های شهریار ناشی از غوغا و غلیان درونی وی است، یا در سرودن آن انگیزه دیگری داشته است؟ در نوشتۀ حاضر سعي بر آن بوده است كه با بازخوانی دقیق اشعار فارسی شهریار و بهره گیری از شیوۀ استقرایی، همه شکوائیات ايشان تحلیل شود. حاصل پژوهش نشان می دهد، شهریار با سرودن انواع گلایه های شخصی، عرفاني، فلسفی، اجتماعی، سیاسی و در برخی مواقع تلفیقی از چند نوع مذکور، در قالب های شعری مختلف اعم از کلاسیک و نیمایی، بر تارک ادبیات معاصر ایران می درخشد. از مهمترین علل بسامد شکوائیه های شهریار می توان به شکست عاطفی، حوادث ناگوار زندگي و رقت طبع ایشان اشاره کرد.
کلید واژگان :شهریار، بثّ الشکوی، احساس، شعر فارسی، ویژگی گلایه ها.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک