بررسی سبکی هر اثر ادبی، یکی از ابزارهای مهم در تعیین شاخصه های زبانی، ادبی و فکری آن اثر است، که با داده های دقیق آماری جایگاه و اهمیت نوشته را بیش از پیش روشنتر میکند.در واقع، تبیین سبک نوشتاری بر اساس داده های آماری، نشان دهندۀ زیرساخت و روساخت هنر صاحب سبک و اثبات کنندۀ ویژگی های برجستۀ نوشته است. در این نوشته با نگاهی سبک شناسانه به پنجاه غزل از خواجوی کرمانی، غزلهای انتخابی در 3 سطح زبانی، ادبی و فکری مورد بررسی قرار گرفته است. در هر سطح، توضیح و تحلیلی همراه با شواهدی از غزلها آمده، آنگاه به برجستگیها و نوآوریهای سبک خواجو در هر سطح اشاره گردیده و نتیجۀ به دست آمده بیان شده است. در سطح ادبی، کلمات مسجع و آهنگین بسامد بالایی دارد و یکی از بارزترین خصیصه‌ها است. در محور زبانی، بیشتر فعلها در زمان حال بکار برده شده ودر سطح فکری، مفاهیم و معانی عاشقانه بر بیشتر غزلها حکمفرماست. آمارهای ارائه شده و تحلیلهای مبتنی بر آن، یکی از پایه‌ای ترین بخشهای پژوهش حاضر ونتایج حاصل از آن، بهترین الگو و زمینه برای آشنایی با ساختار و محتوای غزلهای مورد بحث است.
کلید واژگان :خواجوی کرمانی، غزل، سبک، سطح زبانی، سطح ادبی، سطح فکری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک