امام علي بن ابي طالب (ع) شخصيتي است بي نظير كه شاعران بسياري از مذاهب گوناگون، اعم از شيعه و سني، زبان به مدح ايشان گشوده اند. اما پس از كاوش در ميان مدايح اميرمؤمنان، به قصيد هاي از شاعري گمنام برخورديم كه با وجود برخورداري از قريحة شگفت انگيز شاعري و توانمندي و تسلط در شعرسرايي، ب هويژه مديحه سرايي ، از نظرها دور مانده و تاكنون بررسي نشده است. از آن جا كه اين شاعر عراقي در عصر عثماني و دورة ركود ادبي زندگي مي كرده و ديوان شعر خود را به اظهار ارادتش به اهل بيت پيامبر رحمت، به خصوص امام علي (ع) اختصاص داده، از انصاف دور است كه فقط قصيدة بردة بوصيري را قصيدة برجستة اين دوره بدانيم. براي همين، در اين مقاله سعي كرده ايم تا با معرفي عبدالباق ي العمري به اهل علم و ادب، به بررسي درو نمايه ها و شيوة شاعري وي در قصيدة عينيه اش و بررسي سيماي امام علي (ع) در آن بپردازيم
کلید واژگان :امام علي (ع)، عصر عثماني، مديحه، قصيدة عينيه، عبدالباق ي العمري.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک