جلوگيري از كاربيد زايي چدن خاكستري غير آلياژي در سرعت هاي سرد كردن بالا به روش جوانه زايي

در ارتباط با تركيبات قابل كاربرد به عنوان جوانه زا د رريخته گري چدن چهار موضوع مهم وجد دارد: نوع جوانه زاي بهتر، مقدار بهينه جوانه زا، نحوه ي افزودن آن به مذاب و دانه بندي مناسب . هدف از اين تحقيق انتخاب مناسب ترين نوع ماده جوانه زا ، مقدار بهينه و مناسب ترين نحوه افزودن آن به مذاب با يك دانه بندي يكسان در سرعت هاي سرد كردن بالاتر از حدود بحراني چدن خاكستري غير آلياژي است، بطوريكه مانع از تشكيل فاز كاربيدي در ساختار چدن شود. به اين منظور دو مدل تركيبي، يكي جهت بررسي روش جوانه زايي در محفظه فعل و انفعال قالب و ديگري براي بررسي روش جوانه زايي در پاتيل طراحي شد. براي بررسي تاثير سرعت سرد كردن د رمدل هاي تركيبي طراحي شده ، از مدل پله و گوه استاندارد استفاده شد. در اين تحقيق انواع جوانه زاهاي مختلف قابل كاربرد در چدن ريزي با درصدهاي وزني مختلف و به دو روش جوانه زايي، شامل جوانه زايي د رمحفظه فعل و انفعال قالب و جوانه زايي درون پاتيل، به مذاب اضافه شده و تصاوير ريز ساختارهاي حاصل با استفاده از نرم افزارهاي آناليز تصويري بررسي شدند و مطلوبو ترين شرايط براي توليد چدني كه ريز ساختار آن در سرعت هاي سرد كردن بالا فاقد هرگونه اثري از فاز كاربيدي باشد، شناسايي شد.

كاربيد زايي، چدن خاكستري، مواد جوانه زا، سرعت سرد شدن، مدل تركيبي