ابوسعید از منظر ابن سینا و شیخ احمد جام

قرن چهارم هجری از قرون پر التهاب در تاریخ اسلام به شمار می رود.در این دوره، بسط و تحکیم مبانی اجتماعی تصوف رو به گسترش است. نظام خانقاهی توسعه یافته و آثار زیادی توسط متصوفه به رشته ی تحریر در آمده است.ابوسعید ابی الخیر از جمله عرفای نامی این دوره است.این پژوهش به علل تفاوت دیدگاه ابن سینا، به عنوان فیلسوف اسلامی و شیخ احمد جام به عنوان یک عارف،در خصوص ابوسعید می پردازد.فرض اولیه برتناقض نگاه عارفانه و دید متفاوت فلاسفه استوار است. بررسی منابع معتبر عرفانی باقی مانده از متصوفه، روشن می کند؛ابوسعید به دلیل آزاد اندیشی، بی تعصبی و انسان دوستی مورد احترام هم عصران خویش است.ابن سینا نیز او را ستایش نموده است.

تاریخ اسلام، عرفان، خانقاه، ابوسعید،ابن سینا،