بررسي تحولات ساختار توليد و آينده نگري آن در فعاليت هاي عمده اقتصادي استان خراسان شمالي طی دوره 1383-1389

رشد و توسعه مناطق مختلف از مسایل اساسی تئوریهای اقتصاد منطقه اي محسوب می شود.تجزیه و تحلیل روند تولید و ساختار آن در سطوح مختلف کشور مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توازن بالقوه بخش ها و تركيب ان در مناطق می باشد تا بتوان سیاستگذاری و برنامه ریزی متعادلی را در هر یک از بخش ها و مناطق کشور محقق ساخت. درهمین راستا در این مقاله با استفاده از روش انتقال-سهم و شاخص ضریب مکانی ضمن بررسی عملکرد اقتصادی استان خراسان شمالي به تشخیص بخشهای مزیت دار و پایه ای استان مورد نظر،طی دوره زمانی 1389-1383 پرداخته شد. نتایج حاکی از آنست که اکثر بخشها دارای اثر سهم منطقه ای مثبت در استان خراسان شمالي می باشندو بیان کننده مزیت نسبی بخش ها در این استان می باشد. در استان خراسان شمالي بخش هاي تامين اب ، برق وگازهاي طبيعي ؛ ساختمان ؛ اموزش داراي ساختار صنعتي و منطقه اي مثبت مي باشند و بدليل آنكه اثر انتقال كل آنها بيشتر از اثر ملي مربوطه مي باشد، از تاثير گذار ترين امكانات و فرصتها جهت خلق ارزش افزوده برخوردار مي باشند وبه عنوان محركهاي رشد اقتصادي منطقه محسوب مي شوند. در سال 1389 بخش هاي كشاورزي، شكار و جنگلداري؛ تامين اب، برق و گاز هاي طبيعي؛ ساختمان؛ عمده فروشي، خرده فروشي، تعمير وسايل نقليه و كالاها؛ اداره امور عمومي و خدمات شهري ؛اموزش؛ بهداشت و مددكاري اجتماعي؛ ساير خدمات عمومي، اجتماعي، شخصي و خانگي از بين فعاليت هاي پانزده گانه در استان خراسان شمالي جزء فعاليت هاي پايه (صادراتي) انها محسوب مي شوند.

مزیت نسبی، رشد اقتصادی، انتقال سهم، ضریب مکانی، توليد ناخالص داخلي، استان خراسان شمالي