نقد و بررسی دنیا در شعر سیف الدین فرغانی

انعکاس چهره ی دنیا در دیوان سیف الدین فرغانی یکی از مضامین اصلی و عاطفی شعر اوست. او مدام در اشعارش انسان را از توجه به دنیا، نعمت ها و زر و سیم آن باز می دارد و آن ها را از این که علم و دین خود را به دنیا می فروشند و با دنیا معامله ای می کنندکه جز ضرر و زیان نتیجه ای در بر ندارد؛ نکوهش می کند. او با استفاده از آرایه ها و صور خیال مختلف (تشبیه و استعاره)، در مورد دنیا سخن می گوید و دنیا را به زن، حیوانات، عناصر طبیعت و مظاهر بی جان آن تشبیه می کند. تأثیر آموزه های دینی، احادیث و سخن بزرگان در اشعار وی که به این مضمون سروده شده اند، به وضوح مشهود می باشد. در این مقاله سعی شده است، با بررسی دیوان سیف فرغانی، این شاعر عارف، اشعار وی در مورد مضمون دنیا مورد نقد و تجزیه وتحلیل قرارگیرد و نظر سیف در مورد دنیا که به زبان پند اندرز و با بیانی شیرین و مؤثر مخاطبان خود را که در دریای ژرف دنیا غوطه ور شده اند؛ مورد نکوهش قرار می دهد، بیان گردد.

دنیا، نقد، شعرشاعران، سیف فرغانی، احادیث.