مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی واستثنایی شهر زنجان

هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی شهر زنجان در سال تحصیلی 78 78 بود. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای و خوشه ای انجام شد. نمونه ها شامل 503 نفر آموزگار - مدارس عادی) 020 مرد و 073 زن(و 87 نفر آموزگارمدارس استثنایی) 57 مرد و 70 زن( بودند که به آزمون رضایت شغلی مینه سوتا MSQ )ویس، 0688 (وآزمون SCL-90-R )دراگوتیس، 0688 (پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t برای گروههای مستقل،همبستگی، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج آماری نشان داد که آموزگاران مدارس استثنایی هم از نظر رضایت شغلی وهم از نظر سلامت روانی در دو بعد افکار پارانوئیدی و حساسیت بین فردی نسبت به آموزگاران مدارس عادی در سطح پایین تری قرار داشتند. آموزگاران زن مدارس عادی نسبت به آموزگاران مرد مدارس استثنایی در ابعاد حساسیت بین فردی ، افکار پارانوئیدی و خصومت از سلامت بالایی برخوردار بودند

استثنایی، آموزگار، رضایت شغلی، سلامت روانی، عادی