ایران از سال ۲۰۰۱ عضو سازمان جهانی مالکیت فکری است و حتی ایران در سال ۱۹۵۹ به پیمان پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی پیوست، همچنین در سال ۲۰۰۳ به پیمان مادرید برای ثبت بین‌المللی علائم ملحق شد و در سال ۲۰۰۵ عضوتوافقنامه لیسبون به منظور حمایت از نام منشاء و ثبت بین‌المللی آن شد که حفاظت از نام جغرافیایی مرتبط با محصولات را تضمین می‌کند. اما، ایران تاکنون کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری را امضا نکرده است و عضو هیچ یک از کنوانسیون‌های بین‌المللی مربوط به حق تکثیر نیست و حتی به موافقتنامه تریپس هم نپیوسته است که گویی با پذیرش چند سند بین المللی و عدم پذیرش سایر اسناد مرتبط بین المللی در زمینه مالکیت معنوی، تاثیرات منفی و چالش برانگیزی را برای کشور در سطح حقوق بین المللی فراهم می آورد و مانع از توفیق کامل در حمایت از مالکیت فکری و ایجاد شرایط مناسب برای فعالیت های تجاری و صنعتی در دراز مدت می شود و حتی عضویت دائم در سازمان تجارت جهانی را نیز به تاخیر می اندازد که در این پژوهش سعی شده است، ضمن بررسی چالش های حقوقی ایران با حقوق بین الملل در زمینه مالکیت معنوی، پیامدهای ادامه این چالش ها نیز با توجه به برنامه های اقتصادی کوتاه مدت و بلند مدت ایران به روش توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار بگیرد و در پایان راهکارهایی پیشنهاد شوند.
کلید واژگان :چالش – حقوق بین الملل – حقوق ایران – مالکیت معنوی – اسناد بین المللی.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 6142795884223403
- سال انتشار : 1393
- نوع مقاله : مقاله کامل پذیرفته شده در کنفرانس ها
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : همایش ملی ایران و چالش های حقوقی بین المللی
- برگزار کنندگان : دانشگاه آزاد اسلامی مراغه
- تاریخ ثبت : 1394/01/13 11:44:02
- ثبت کننده : حسین اسماعیل نسب
- تعداد بازدید : 313
- تعداد فروش : 0