بازتاب شخصیّت امام رضا (ع) در شعر معاصر فارسی

اگر با رویکردی دینی و مذهبی، نگاهی گذار به تاریخ پربار ادب فارسی بیندازیم، شعر و نثر سرآمدان سخن پارسی را، از قدیم ترین ایام تا به امروز، مملو از مضامینی زیبا در مدح و منقبت بزرگان دین می یابیم. ارادت وعشق و اعتقاد درونی شاعران و نویسندگان ایرانی به امامان، همواره دست مایه ی آفرینش نوشته ها و سروده های ارزشمندی شده است. در این میان، عشق به امام رضا (ع)، به دلیل وجود مرقد تابناک آن حضرت در سرزمین ما به گونه ای خاص، زینت بخش آثار بسیاری گشته است. شاعران معاصر با الهام از منابع و مآخذ دینی وکتب سیره و روایات، به تبیین جایگاه آن حضرت در آینه ی سخن خود پرداخته¬اند و ایمان و ارادت قلبی خود را با عواطف و احساسات شاعرانه درآمیخته و به خلق مضامین و تصویرگری های ناب رضوی پرداخته اند. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی، به تجزیه و تحلیل اوصاف آن حضرت در بینش و اعتقاد شاعران متعهد معاصر، نشان دهد که در حوزه ی شعر معاصر که خود برگرفته از دیدگاه مردم و جامعه ی عصر حاضر است، مقام و منزلت آن امام همام چگونه جلوه نموده، و از سوی دیگر، شاعران در تصویرسازی های خود در وصف امام رضا (ع) با استفاده از ترفندهای بلاغی خود چگونه دست به خلاقیت و آفرینش ادبی زده اند.

امام رضا (ع)، شعر معاصر، بلاغت، توصیف اخلاق