هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعیین کننده ابعاد خودناتوان سازی در فرسودگی تحصیلی دانشجویان بود. طرح پژوهش حاضر در زمره طرح های همبستگی و به طور دقیق تر رگرسیون و پیش بینی بود. تعداد 199 نفر از دانشجویان پردیس الزهراء دانشگاه فرهنگیان سمنان به روش سرشماری در پژوهش شرکت داده شدند و مقیاس های فرسودگی شغلی(شوفلی و همکاران، 2002) و خود ناتوان سازی (جونز و رودوالت، 1982) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام پس از پس از بررسی مفروضات نشان داد که در بهترین مدل پیش بینی، خستگی تحصیلی و بی علاقگی تحصیلی بر حسب خلق منفی، ناکارآمدی تحصیلی بر حسب خودناتوان سازی رفتاری و عذرتراشی و در نهایت فرسودگی تحصیلی بر حسب خودناتوان سازی رفتاری قابل تبیین است. از آنجا که استفاده از راهبردهای خودناتوان سازی زمینه ای برای حفظ عزت نفس در افراد است به نظر می رسد با ایجاد زمینه برای ارتقای سطح عزت نفس دانشجویان می توان میزان استفاده از راهبردهای خودناتوان سازی و به تبع آن فرسودگی تحصیلی را در آنان کاهش داد.
کلید واژگان :خودناتوان سازی؛ فرسودگی تحصیلی؛ دانشگاه فرهنگیان
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک