ارائه مدلهای جدید اقتصادی تقاضای سفر با رویکردی انتقادی به مدلهای سنتی برنامهریزی حملونقل

افزایش تقاضای سفر، مراجعات مکرر شهروندان و استفاده مفرط آنان از وسایل نقلیه موتوری، بر نحوه آمدوشد، شبکه حمل و نقل و بار ترافیکی خیابانها تاثیرات نامطلوبی گذاشته است. مدل های سنتی برنامهریزی حمل و نقل هم به دلیل مقتضیات زمانی و شکلگیری نیازهای جدید شهروندان نمیتوانند پاسخگوی مناسبی جهت تقلیل اثرات نامطلوب اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیستمحیطی ناشی از استفاده مفرط از وسائط حمل و نقل موتوری موتوری باشند. در این راستا، این مقاله که حاصل یک مطالعه توصیفی است سعی دارد از طریق مرور مفاهیم و پژوهشهای انجام گرفته در این حوزه به معرفی و ارزیابی مدلهای نوین برنامهریزی حمل و نقل و رفتار سفر شهروندان بپردازد. نتایج این پژوهش پس از ارزیابیهای انجام گرفته، نشان میدهد که اعمال رویکردهای نظری رفتار سفر و مدلهای جدید برنامهریزی حمل و نقل در سیاستهای شهری، نقش مهمی در اصلاح فرایند برنامهریزی حمل و نقل داشته و در نهایت مدیریت ترافیک شهری و صرفه جویی های کلان اقتصادی در بخش های مختلف را در بر خواهد داشت.

برنامهریزی حمل و نقل، مدلهای سنتی، رفتار سفر، مدلهای جدید.