پایش خشکسالی با استفاده از شاخص‌های خشکسالی هواشناسی (مطالعه موردی: استان کرمان)

یکی از مهمترین چالش‌های محیطی در جهان امروز تغییر اقلیم است. گرمایش جهانی و بحث تغییر اقلیمی ناشی از فعالیت‌های بشر و صنعتی شدن جوامع، یکی از معضلات عمده محیط‌زیستی است که اثرات ناخوشایند زیادی بر زندگی انسان‌ها و جانوران می‌گذارد. یکی از پیامد‌های مهم تغییر اقلیم گسترش خشکسالی‌ها می‌باشد که سالانه موجب وارد آمدن خسارات زیادی به جوامع انسانی می‌گردد. آمادگی برای تعدیل پدیده‌ی خشکسالی با تدوین طرح‌های پایش خشکسالی محقق می‌گردد. شاخص‌های خشکسالی عاملی تعیین کننده در پایش وضعیت خشکسالی و کمک به فرآیند تصمیم‌گیری در مدیریت خشکسالی می‎‌باشند. تحقیق حاضر، با هدف تعیین وقایع خشکسالی در استان کرمان با استفاده از شاخص‌های خشکسالی اقلیمی: شاخص درصد نرمال (PNI)، شاخص دهک‌ها (DI)، شاخص بارش استاندارد (SPI) و شاخص عدد Z (ZSI) انجام شده است. در این تحقیق از آما‌ر‌های بارش 6 ایستگاه باران‌سنجی استان کرمان طی یک دوره‌ی آماری 35 ساله استفاده گردید. پس از برسی نرمال بودن داده‌ها و بازسازی نواقص آماری، مقادیر شدت خشکسالی با استفاده از نرم‌افزار DIP برای هر یک از شاخص‌ها و در هر ایستگاه تعیین و در نهایت وضعیت خشکسالی منطقه‌ی مورد مطالعه مشخص گردید. نتایج نشان می‌دهد که در بیشتر ایستگاه‌ها در سال‌های 79، 85 و 87 خشکسالی اتفاق افتاده است و شدیدترین خشکسالی در سال 87 به وقوع پیوسته است. از دیگر نتایج این تحقیق این است که استان کرمان به شدت در معرض وقوع خشکسالی است و نیاز به برنامه‌ریزی و اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با خشکسالی در این منطقه از اهمیت چشمگیری برخوردار است که مستلزم به کار‌گیری دانش کافی در پیش‌بینی خشکسالی است.

تغییر اقلیم، پایش خشکسالی، شاخص خشکسالی، مدیریت، استان کرمان.