بررسی توصیفی تحلیلی فرزندپروری در قرآن کریم و یافته های اخیر روانشناسی در این حوزه

انسان ترکیبی از خیر و شر، ماده و معنویت و تن و جان است و ممکن است همواره در معرض بحران هاي شخصیتی و خروج از تعادل قرار گیرد. گذر از چنین بحرانهایی نیازمند تربیتی صحیح و اصولی است تا انسان بتواند تعادل شخصیتی خود را حفظ نماید. بی‌گمان بهترین روش تربیت که مبتنی بر شناخت حقیقت انسان و نیازهای روحی و روانی اوست‌، راه وحی است و قرآن کریم آیین خود را بهترین آیین تربیت برای کل بشر معرفی می نماید. احترام و تكوين شخصيت انسان از مؤثرترين روشهاي تربيتي است كه درقرآن و روايات ائمه معصومين به آن توجه خاصي شده است و از دید روانشناسي مهمترين عامل شكل گيري شخصيت فرزند شناخته می شود. اگر در انديشه آن هستيم كه فرزندانمان از شخصيت كاملي برخوردار شوند و در آينده به ديدگاه هاي سنجيده دست يابند، بايد مراحل مختلف رشد را در سایه سبک تربیت دینی به خوبي طي نمایند تا بتوانند به زندگي مسرت بخش خويش ادامه دهند. این پژوهش با رویکرد توصیفى ـ تحلیلى و بر اساس مطالعات کتابخانه ای، با بررسی ابعاد مختلف تربیتی (جسمانی، عقلانی، عاطفی، اخلاقی، اجتماعی) به معرفی مبانی روانشناسی تربیت فرزند از منظر قرآن و تعالیم دینی می پردازد تا بدین وسیله کلید حل مشکل را در اختیار خانواده و جامعه قرار دهد.

قرآن کریم، سبک تربیت فرزند، روانشناسی تربیتی، فرزندپروری, شخصیت انسان، تعالیم دینی.