رشد اقتصادی هر چند تنها معیار توسعه¬ی اقتصادی نمی¬باشد ولی اهمیت آن همواره بیش از سایر شاخص¬های توسعه بوده است. بخش کشاورزی نیز از محورهای اصلی رشد و توسعه¬ی پایدار اقتصادی بوده و به عنوان تولید کننده¬ی محصولات راهبردی (استراتژیک) و تامین کننده مواد غذایی مورد نیاز جمعیت رو به رشد جامعه، تاثیر به سزایی در بسیاری از مسایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور دارد. در این راستا در این مقاله رابطه علیت کوتاه¬مدت و بلند¬مدت بین متغیر¬های رشد بخش کشاورزی و رشد اقتصادی در ایران طی دوره¬ی زمانی 1392-1355 مورد آزمون قرار گرفته است. بدین منظور با استفاده از داده‌های سالیانه، رابطه علیت گرنجری بین متغیرهای فوق بررسی شده است. ضمنا در صورت وجود رابطه بلند-مدت بین متغیرها با استفاده از الگوی خود بازگشتی با وقفه‌های توزیعی، یک مدل تصحیح خطا نیز برآورد می‌شود. با توجه به نتایج آزمون والد و علی گرنجر، در کوتاه¬مدت رابطه علی یک طرفه میان متغیرها برقرار است. به عبارتی در کوتاه¬مدت، تغییر در رشد بخش کشاورزی منجر به ایجاد تغییر در رشد اقتصادی می‌گردد. آزمون یوهانسن نیز وجود یک بردار همجمعی غیر صفر را تأیید می‌کند که نشان‌دهنده ارتباط تعادلی بلند¬مدت بین متغیرهای مورد بررسی است. هم‌چنین با استفاده از الگوی تصحیح خطای چند متغیره، علیت بلند¬مدت یک طرفه از سمت رشد اقتصادی به رشد بخش کشاورزی تأیید شده است. در این مقاله، سیاست‌های پیشنهادی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
کلید واژگان :کشاورزی، رشد اقتصادی، الگوي خود‌توضیح با وقفه‌های گسترده، علیت گرنجری
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک