جایگاه فرهنگ گرایی در توسعه ی پایدار نوشهرها؛ مورد مطالعه: شوشترنو

برخی از صاحب نظران مسائل شهری در قالب فرهنگ گرایی معتقدند از آن جایی که پایداری بسیاری از شهرها در طول قرن ها به برکت ارج نهادن به فرهنگ بوده پس به صورت کاملاً یک طرفه، شهر و معماری بایستی از فرهنگ و تفکّر انسان و جامعه تأثیر پذیرند. به منظور وارسی چنین دیدگاهی و دستیابی به پاسخی مستدل، بررسی تأثیر تبعیّت از فرهنگ در پایداری نوشهرها می تواند راهگشا باشد. از این رو پژوهش حاضر با نظر به این که شوشترنو، به عنوان نوشهری با طراحیِ اندیشیده ی منبعث از فرهنگ های ملّی و محلی مطرح می باشد، موردپژوهی در آن را پیگیری کرده است تا به تبع بررسی میزان مطابقت شوشترنو با اصول توسعه پایدار شهری؛ تأثیرات تبعیّت از فرهنگ، بر شاخص ثبات توسعه ی پایدار مشخص شود. در این راستا فرآیند کلی تحقیق بر پایه ی روش توصیفی - تحلیلی استوار است و در جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای و پیمایشی بهره گرفته شده است. طوری که در نهایت، نتیجه نشانگر لزوم تشخیص فرهنگ های کاذب یا سست بنیان، و تفکیک آن ها از فرهنگ های ارزشمند، در جهت توجه هم زمان به دو قلمرو "تاثیرگذاری محیط مصنوع بر فرهنگ" و "تاثیرپذیری محیط مصنوع از فرهنگ" می باشد و نادیده انگاشتن این امر، موجبات ناپایداری در طراحی و برنامه ریزی شهر را پدید می آورد.

فرهنگ گرایی، نوشهر، شهرسازی اسلامی، توسعه ی پایدار شهری