معرفي درختان و درختچه هاي مقاوم به خشکی جهت کاشت در فضای سبز( مطالعه موردی:باقرشهر)

بخش عمده اي از ناحيه مركزي و جنوبي كشور ايران بدليل اينكه داراي تبخير و تعرق بيشتر از نزولات جوي بوده تحت پوشش كوير و بيابان قرار گرفته كه كويرهاي لوت و نمك از آن جمله اند. از طرفي كمبود بارندگي و منابع آبي در مناطق خشك و نيمه خشك سازگاري هاي ويژه اي در گياهان بومي اين مناطق به وجود آورده است تا امكان ادامه حيات در شرايط تنش رطوبتي يا كيفيت نامناسب آب و خاك را داشته باشند. گياهان اين مناطق داراي خصوصيات فيزيولوژيكي و مرفولوژيكي خاصي هستند كه سبب شده از حداقل ذخيره رطوبتي در خاك و هوا استفاده كنند. عميق ترين سيستم ريشه اي براي جذب آب از اعماق پايين تر خاك، خاردارشدن ساقه ها و كوچك شدن سطح برگها براي كاهش ميزان تبخير، وجود پوششي مومي و چرب در سطح برگها،‌ افزايش اندامهاي ذخيره كننده رطوبت و... نمونه اي از اين تغييرات مرفولوژيكي است. از نظر ساختار دروني و فيزيولوژيكي نيز در گياهان هورمونهاي تنظيم كننده خاص با توجه به خشكي اقليم منطقه و كمبود رطوبت ترشح مي شود و فرآيند تعرق گياه از ساز و كار ويژه اي تبعيت مي كند. هدف از این پژوهش معرفی گونه های گیاهی مناسب جهت کاشت در فضای سبز باقرشهر با توجه به وضعیت اقلیم، خاک و آب منطقه باقرشهرمی باشد. لازم به ذکر است این منطقه جزء مناطق خشک با بارندگی کمتر از 250 میلیمتر می باشد و آب و خاک منطقه دارای Ec بالا می باشد بنابراین گونه های گیاهی معرفی شده جهت کاشت در فضای سبز مقاوم به شرایط محیطی و اقلیمی منطقه می باشد.

باقرشهر، خشک، فضای سبز، گونه های گیاهی.